Gisteren schreef ik een blog over de vraag Wat betekenen ouders voor kinderen?
Mijn vraag van gisteren werd geïnspireerd door een mail die ik ontving van Mirjam.
Mirjam verloor haar moeder door de dood toen ze 1,5 was.
Mail van Mirjam
Ik kijk af en toe een stuk uit Spoorloos terug, over een man, Jules (ik vind het altijd fijn om te zien dat ik niet de enige ben die dit voelt).
Hij is zonder vader opgegroeid en vindt hem uiteindelijke via Spoorloos terug.
Hij vertelt tijdens de uitzending over zijn gevoel van het missen van een vader in zijn leven en dan is het net of ik mijzelf hoor.
Alles wat hij zegt (hij was ook een baby) zijn de woorden voor mijn gevoel.
‘Het gat en het oerverdriet’, dat is voor mij zo herkenbaar.
Iedere ochtend als ik wakker word voel ik mij alleen, dus het is altijd lastig om met dat gevoel op te staan en de dag te beginnen.
Inmiddels weet ik dat ik dit heb, maar soms lukt het mij beter om hiermee op te staan dan andere dagen.
En als ik Jules dan in dit programma hoor praten over het ‘oergevoel’en het ‘verdrietige kleine mannetje’ dan herken ik dat zo.
En dan vraag ik mij af, nu hij zijn vader terug heeft gevonden, is dat gevoel dan nu weg?
Ik kan mijn moeder niet meer terug vinden, maar zou dat nog verschil maken?
Dat vind ik dan wel interessant…
Kijk naar
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Een levens veranderend weekend in Codiponte - 26 maart 2024
- Centro Biografico op CodiponteCastello vele stappen dichterbij - 21 maart 2024
- De bijzondere kracht van erkennen - 9 maart 2024