‘Ik was 6 jaar toen mijn moeder overleed, ik ben nu 77. Ik heb er mijn hele leven naar verlangd dat er ergens iemand zou zijn die zou begrijpen wat het verlies van mijn moeder voor mij heeft betekend. Nu lees ik iets over u in het nieuwe PLUS-Magazine van juni 2024. Wat ben ik blij dat u bestaat. Wat ben ik blij dat er een woord voor bestaat. Verlaat Verdriet.’
Afgelopen maandag was ik onderweg in de trein voor een lange reis naar het zuiden. Er kwam een tekst in me op over leeftijd. Over bestaande, hardnekkige ideeën over leeftijd als je ouder wordt. De tekst had ik al snel geschreven. Maar het begin lukte me maar niet. Tot ik vanochtend een Verlaat Verdriet-ster aan de telefoon had. De 77-jarige Verlaat Verdriet-ster die me vertelde dat ze een leven lang elke dag haar moeder had gemist. Dat ze een moeilijk leven had gehad. Dat ze altijd heeft verlangd naar iemand die zou kunnen begrijpen wat ze zegt. Die eindelijk in PLUS-Magazine leest over jong ouderverlies. Over Verlaat Verdriet.
Een leven te winnen
Zelf was ik 40+ toen de onderwijsbaan die ik ruim tien jaar had ophield te bestaan. Veertig plus. Geen baan meer. En geen idee wat ik wilde met mijn leven. Wat ik kon. Welk doel ik had. Ik had zoveel goed te maken in mijn leven. Te herstellen. Daarna zoveel in te halen. Angsten te overwinnen. Twijfels aan mijzelf te overwinnen. Altijd moe. Mist in m’n hoofd. Altijd pijn in m’n lijf. Alcohol afhankelijk. Altijd het gevoel dat er zoveel meer in mij zat dan eruit kwam. Ik had een leven te winnen.
Ik kreeg een uitkering. Schaamte, vermengd met blijdschap. Afhankelijk van een uitkering. Maar eindelijk tijd en de ruimte om met mezelf aan de slag te gaan. Stap na stap werkte ik aan mijzelf. Overwon mijn angsten. De twijfels aan mijzelf (ahum – behalve soms). Ging drie keer door een traject met borstkanker. Ik stopte met de alcohol. Met roken. Ging stap na stap mijn lijf, dat zo op slot had gezeten, activeren. Eerst door trouw wekelijks yogalessen te volgen. Later met vrijwel dagelijks een rondje sporten. Ik overwon mijzelf. (nog hoor ik mijn vader lang geleden zeggen, vrij naar Spreuken 13.32: ‘Wie zichzelf overwint, is sterker dan hij die een stad inneemt.’) Ik gaf hem gelijk. Wie zichzelf overwint ……. Mijn leven veranderde. Ikzelf veranderde. Werd 50 jaar. Zestig jaar. Zeventig jaar.
Het is nooit te laat voor verlate rouw
Waarmee ik maar wil zeggen, zeker aan alle 50+ Verlaat Verdriet-ers: laat je niet verleiden tot negatieve oordelen over leeftijd. Hou op met denken dat alle pijntjes van nu ‘de leeftijd’ zijn. Stop met die negatieve oordelen jezelf een oud wijf te vinden. Een ouwe uitgerangeerde man. Niet morgen, maar nu. Na jaren van stilstand waarin je er niet in slaagde je potentie waar te maken. Waarin je altijd het gevoel had beneden je maat te functioneren. Je jezelf klein en onopvallend hield uit angst je teveel te manifesteren, en vervolgens afgewezen te worden. Van jaren niet het gevoel gehad te hebben ertoe te doen. Of waarin je er in slaagde je potentie waar te maken ten koste van je gezondheid. Letterlijk met pijn en moeite. In beide gevallen nooit van je leven te kunnen genieten. Het is nooit te laat voor verlate rouw.
Een boom planten
De beste tijd om een boom te planten is twintig jaar geleden. De tweede beste tijd is nu (Chinees spreekwoord).
Lezen
Citaat
Het citaat van het 6-jarige meisje dat haar moeder verloor is geplaatst met toestemming van de Verlaat Verdriet-ster.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025