Hoe vertel je iets heel bijzonders als het zo bijzonder is dat je er eigenlijk geen woorden voor hebt. Terwijl ik toch heel graag De weg van liefde 2024 met je wil delen. Ik ga dus toch proberen iets met je te delen van deze unieke Weg van liefde 2024.
Het gele huis
Zoals je wellicht weet verzorgen we De weg van liefde altijd in het grote, gele huis van Maartje en Davide – Villa le Muse – in Codiponte. Over het algemeen liefkozend ‘het gele huis‘ genoemd. Ook dit jaar werkten Els Pronk en ik – evenals het vorige jaar – samen aan De weg van liefde. Of eigenlijk moet ik zeggen: Els en ik werkten samen met Maartje en Davide aan De weg van liefde.
Twee maanden voor vertrek naar Codiponte besloten we te werken met een kleine groep van vier deelnemers. In overleg sloten we de aanmeldingsmogelijkheid voor De weg van liefde 2024. Zo kwam een extra kamer beschikbaar voor een speciale extra bewoner van het gele huis. Een bewoner die wel Verlaat Verdriet-er is, maar geen actieve deelnemer aan De weg van liefde. ‘Zou het niet mooi zijn als we gedurende deze week een soort Italiaans-Nederlandse familie kunnen zijn?’ stelde ik Maartje afgelopen zomer voor. ‘Wijzelf verzorgen het ontbijt en de lunch en eten samen met de extra gast. Davide verwent ons in de avond met zijn overheerlijke avondmaaltijden. ’s Avonds eten we allemaal samen in de grote keuken. Aan de grote tafel. Als een Italiaanse familie.
Zo gezegd, zo gedaan. En zo groeide in de loop van De weg van liefde 2024 een heel bijzondere extra liefde: de liefde van een soort Italiaans-Nederlandse familie van negen personen.
Duizend soorten van gevoelens
Duizend soorten van gevoelens die zich aandienen gedurende de dagen van De weg van liefde. Gevoeld worden. Ge-uit. Herkend worden. Erkend. Gezien. Gehoord. Begrepen. Deskundige feedback krijgen. Vorm krijgen. In woord. In beeld. Die verwerkt worden. Geheeld. In Codiponte. Waar oud zeer kan helen.
Kom je daar nou helemaal voor naar Italië?
En dan nog het weer. Terwijl we de berichten krijgen uit Nederland van prachtig nazomerweer regenen wij weg. ‘Kom je daar nou helemaal voor naar Italië? verzuchtten we om de beurt. Om vervolgens toegewijd verder te gaan met ons werk: De weg van liefde. Waarmee de twee dagen van onafgebroken regen ook op een heel bijzondere manier een heel bijzondere betekenis hebben gekregen. De weg van liefde kreeg een ongekende diepgang. Terwijl buiten in de rivier de modderstromen kolkten openden zich in ons allemaal eigen stromen van verbinding. Van heling. Van liefde.
A la prossima Via Amor, 2025.
Met heel veel liefde kijk ik terug op deze unieke Weg van liefde 2024.
Deelnemers: dank voor jullie vertrouwen. Voor jullie toewijding. Voor jullie liefde.
Els: dank voor jouw vertrouwen. Voor je toewijding. Voor je liefde.
Maartje en Davide: dank voor jullie vertrouwen. Voor jullie toewijding. Voor jullie liefde.
Grazie tutti! A la prossima Via Amor 2025. De eerste deelnemers voor De weg van liefde 2025 hebben zich al aangemeld!
Fiori di zucca en scabei
Als ik dan nu toch met je deel, moet ik natuurlijk ook de jaarlijks terugkerende favorieten van elke Weg van liefde met je delen. De gefrituurde fiori di zucca – de gefrituurde bloemen van de courgette. En de scabei – gefrituurde deegkussentje die we zelf vullen met overheerlijke soorten kaas en vleeswaren.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Rien Poortvliet: De kabouter - 30 november 2024
- Liefde voor De weg van liefde - 23 oktober 2024
- Andreas Jonker: En toen vonden ze mijn vader - 27 september 2024