Berichtnavigatie

Pagina 1 van 7512345...Laatste (75) »

Gat in mijn ziel. Helen door schrijven.

Gepubliceerd op zondag
Beantwoorden

Gat in mijn ziel

‘Steef, ik heb bedacht dat ik een selectie uit de blogs die ik sinds 2010 heb geschreven uit wil gaan geven in boekvorm. Gewoon weer uitgeven in eigen beheer. Heb je zin/tijd samen met mij aan het werk te gaan?’
Stephanie heeft ervaring in boekvormgeven. Ze beschreef in haar boek Papa, ik lijk op jou haar (ver)werkervaringen, gaf zelf haar boek vorm en gaf het uit in eigen beheer.
‘Ja’ zegt Steef onmiddellijk. ‘Dat wil ik doen.’
Zo zijn we sinds een paar maanden samen aan het werk met het nieuwe boek dat de titel heeft gekregen Gat in mijn ziel, met als subtitel Helen door schrijven. 

Weer of geen weer

Weer of geen weer, hitte, kou, regen, wind. Zoals je op de foto ziet zijn we voortvarend aan het werk.
Geschikte blogs selecteren.
Blogs zo bewerken dat ze geschikt worden voor uitgave op papier.
Keuzes maken in verband met de titel. (De keuze is inmiddels gevallen op Gat in mijn ziel).
Grootte van het boek. Omvang. Papiersoort.
Afspraken maken met de drukker.
Omslag bedenken. (Inmiddels is Stephanie voortvarend als altijd aan het werk gegaan en heeft het beeld voor de omslag zelf gemaakt).
ISBN aanvragen. Barcode maken.
Illustratiemateriaal uitzoeken. (of waar nodig: zelf maken. Je raadt het al: Stephanie natuurlijk!).
Presentatievorm bedenken.
Alles wat er komt kijken bij het maken van een boek dat je uit gaat geven in eigen beheer. En dat alles in perfecte harmonie.

Gat in mijn ziel. Helen door schrijven

Op zaterdagmiddag 10 november a.s. staat de verschijningsdatum van het boek gepland dat we gaan presenteren in de vorm van een mini-seminar.
Noteer die datum vast. Er is op deze middag ruimte voor ± 75 deelnemers.
In september hoor je meer van ons over de mogelijkheid deel te nemen aan deze boekpresentatie annex mini-seminar Gat in mijn ziel. Helen door schrijven.

Aanpassen en uitbarsten

Gepubliceerd op zondag
Beantwoorden

Aanpassen

Eén van de grote Verlaat Verdriet-thema’s: Aanpassen.
Een thema dat ook altijd weer aandacht vraagt bij de lezingen.

We – Verlaat Verdriet-ers – hebben ons, na het verlies van onze ouder, aangepast aan een situatie die voor ons niet meer klopte. Die niet meer was zoals het voor het verlies van onze ouder was. Waarin een plaats was opengevallen die gevuld had moeten zijn.

Wie ook de plaats mag hebben ingevuld van je overleden ouder (als dat al zou kunnen….): je leven was voorgoed veranderd.
Je kreeg niet meer de zorg van je overleden ouder die je voor haar/zijn overlijden kreeg.
Niet meer haar/zijn aandacht.
Niet meer haar/zijn liefde.
Niet meer haar/zijn onvoorwaardelijkheid.
Niet meer haar/zijn cultuur.

Je leven veranderde.
Vanaf nu ontbrak je overleden ouder.
We pasten ons aan.Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Aan een situatie die niet meer optimaal was voor onze ontwikkeling.

We zijn dat blijven doen.
Een leven lang.
Aanpassen.

Uitbarsten

Je kent dat vast wel – dat eindeloze, schijnbaar moeiteloze, aanpassen.
Altijd maar weer.
Je hele leven lang.
Terwijl van binnen eigenlijk de boosheid om dat aanpassen zich opstapelt.
En opstapelt.
Tot het, meestal op een totaal onverwacht moment, tot een uitbarsting komt.
Een uitbarsting die niet in verhouding staat tot de aanleiding.

Boemerang

Een uitbarsting die als een boemerang bij je terugkomt.
Elke keer weer.

Tot je je ervan bewust wordt wat er eigenlijk aan de hand is.
Dan kun je het thema ‘Aanpassen’ aanpakken.
Met veranderkracht.
Succesvol.

De overeenkomsten centraal zetten

Gepubliceerd op zaterdag

In mijn praktijk ben ik gewend te werken vanuit – en met – de overeenkomsten tussen de Verlaat Verdriet-ers met wie ik werk. De overeenkomsten staan dus altijd centraal.

Ieder op z’n eigen manier

Je hoort het tegenwoordig vaak als het gaat om rouwen: ieder op z’n eigen manier. Na het dwangmatige fasen-denken is dat zeker een opluchting. Maar: zoals elk voordeel heeft ook dit voordeel z’n nadeel. Op je eigen manier betekent ook de verschillen benadrukken. De verschillen benadrukken betekent meestal verwijdering tussen personen. Je legt de nadruk op wat anders is, niet op de herkenning van de overeenkomsten.

Overeenkomsten

In mijn Verlaat Verdriet-werk ben ik met name altijd gefascineerd geweest door de overeenkomsten tussen de vele Verlaat Verdriet-ers met wie ik heb gewerkt. Ongeacht de leeftijd nu, de leeftijd van het verlies, man- of vrouwzijn, karakter, land van herkomst. Altijd weer hoor ik dezelfde thema’s.

Verlaat Verdriet-thema’s

Hoe kan dat? heb ik me vaak afgevraagd.
Hoe kan het dat mensen die hun vader verloren voor hun geboorte, die een ouder verloren toen ze 2 waren, 5, 8, 10, 13, 15, 19, en alle leeftijden daartussen, toch altijd dezelfde thema’s noemen. Ook al zijn er nog zoveel verschillen in hun levensverhalen, als het gaat om de gevolgen van het vroege verlies van hun ouder(s) komen altijd dezelfde thema’s aan de orde.

Bevindingen

Ik hoef niet altijd alles te kunnen verklaren. Ik hoef niet altijd te weten hoe en waarom precies. Ik ben geen wetenschapper. Ik hoef mijn bevindingen niet te bewijzen. Wat ik zie en wat ik hoor hoef ik niet onder te brengen in statistieken.
Ik kan mijn bevindingen voorleggen aan de Verlaat Verdriet-ers met wie ik werk.
Ik kan ze vragen: hoe zit dat bij jou?
Wat heb jij ervaren?
Wat heb jij meegemaakt?
Ik kan mijn kennis van jaren met ze delen.

Werken met de overeenkomsten

Werken met de overeenkomsten.
Veiligheid.
Ruimte voor verandering.
Bemoediging.
Delen en leren van elkaar.
Dat is de kracht van mijn Verlaat Verdriet-werk.
De overeenkomsten centraal zetten.

De kunst van het verbinden – jaartraining 2018-2019

Gepubliceerd op vrijdag
Beantwoorden

Jaartraining De kunst van het verbinden

‘Nog dagelijks ben ik dankbaar voor het hebben gevolgd van de jaartraining De kunst van het verbinden. Het heeft me zo geholpen alle ballast van het verleden los te laten.
‘Ik heb in deze groep zo’n bijzondere verbondenheid ervaren. Dank jullie allemaal daarvoor.’
‘Uit ervaring kan ik zeggen dat ik heel blij ben dat deze training bestaat!!’
‘Een warm bad.’
‘Heel bijzonder om te mogen ervaren wat het je allemaal kan brengen! Dank voor dit alles, jullie beiden!’

De kunst van het verbinden

Bij voldoende deelname starten wij, Titia Liese en Geerte Cammeraat, op vrijdag 28 september 2018 een nieuwe cyclus van de mooie en bijzondere jaartraining voor Verlaat Verdriet-ers De kunst van het verbinden.

Data

Vrijdag 28 september
Vrijdag 7 december 2018
Vrijdag 15 maart 2019
Vrijdag 15 juni 2019
Vrijdag 21 september 2019

Vertrouwen en verbinden

Vertrouwen en verbinden zijn kernwaarden in het leven. Ieder mens heeft het nodig zich verbonden te voelen met andere mensen: verbonden met je omgeving, met jezelf, met het leven en een basaal vertrouwen te hebben in andere mensen, in je omgeving, in jezelf, in het leven.
En juist met verbinden en vertrouwen hebben veel Verlaat Verdriet-ers problemen.

JAARTRAINING

De jaartraining De kunst van het verbinden is een intensieve Verlaat Verdriet-training, ontwikkeld en begeleid door Titia Liese en Geerte Cammeraat.
In deze jaartraining ervaar je, samen met Verlaat Verdriet-ervaringsgenoten, de Verlaat Verdriet-theorie die Titia Liese heeft ontwikkeld, onder meer aan de hand van basale creatieve werkvormen, aan familie-opstellingen verwante werkvormen, aan de hand van symbolen en van rituelen.
De kracht van verbinden en delen is een belangrijke kwaliteit van de jaartraining De kunst van het verbinden. 
De cursusdagen vinden vijf maal over een jaar plaats, altijd op vrijdagen.

INHOUD VAN DE JAARTRAINING

  • Dag 1: In het licht van kiezen en doen
  • Dag 2: Je eigen plaats in het leven
  • Dag 3: Van klacht naar kracht
  • Dag 4: Van gebonden naar verbonden
  • Dag 5: De kracht van het ritueel

NB: BIJZONDERHEID

Lees goed: Aan deze jaartraining verbonden zijn vier intervisiebijeenkomsten van de groepsgenoten.

Informatie & aanmelden

Lees meer over de jaartraining De kunst van het verbinden.
Of vraag de folder aan via het Contactformulier.

Informatie en aanmelden via het Contactformulier 

of bel Titia Liese (0341- 260 289)

Mooie lezingavond in Veldhoven

Gepubliceerd op donderdag
Beantwoorden

Gisteravond, 6 juni 2018, was het zover: Gat in m’n ziel. Lezingavond in Veldhoven.
En het was een mooie avond. Een hele mooie avond.

Aanleiding

Ruim 2 jaar geleden nam Wim contact met me op om zich aan te melden voor de jaartraining De kunst van het verbinden.
‘Ik ben dominee‘ vertelde hij aan de telefoon. ‘Ook in mijn gemeente kom ik Verlaat Verdriet-ers tegen. Ik wil graag in de toekomst iets voor deze Verlaat Verdriet-ers betekenen. Maar nu wil ik eerst zelf de jaartraining gaan volgen.’

Jaartraining

En zo ging het. Wim deed mee aan de jaartraining die ruim 2 jaar geleden plaatsvond. Na afloop van de jaartraining spraken we af in contact te blijven over zijn voornemen iets voor Verlaat Verdriet-ers in zijn gemeente te betekenen. Afgelopen winter kreeg ik een mail van Wim met de vraag of ik in het voorjaar een lezing wilde geven over Verlaat Verdriet, bij hem in de kerk.

Lezing

Gisteravond was het zover.
Rond de 30 mensen, gemeenteleden en niet-gemeenteleden, meldden zich aan voor de lezing. En waren daadwerkelijk aanwezig op deze mooie, warme zomeravond. In de gastvrije kerk van Wim.

Ik heb weliswaar een ‘draaiboek’ voor de lezing ‘Gat in m’n ziel’, maar mijn lezingen zijn geen standaard-lezingen. Dat wil zeggen dat de avond altijd de vorm krijgt die in de loop van de avond ontstaat.
Dertig aanwezigen op een lezing-avond is een heel mooi aantal. Ik kan dan mijn theorie verweven met de interactie met de aanwezigen.
Gisteravond verliep de interactie prachtig, waardoor een hele mooie informatieve en geanimeerde avond ontstond.

Dank

Wim, ik weet zeker dat ik namens veel van de aanwezigen spreek als ik jou bedank voor je uitnodiging.
Ik geeft toe: de afstand Nunspeet-Veldhoven vv is niet een kleinigheidje. Maar gisteravond in alle opzichten de moeite waard.
Dank dus voor je initiatief. En je uitnodiging.

Kinderombudsman slaat alarm over kinderen met zieke ouders

Gepubliceerd op maandag
Beantwoorden

Kinderombudsman slaat alarm over kinderen met zieke ouders: ‘De hulp en zorg is nu vaak alleen gericht op de vader of moeder met problemen. Hun kinderen zijn te lang over het hoofd gezien. Het is de hoogste tijd dat zij de aandacht en zorg krijgen die zij verdienen.’

Verantwoordelijkheden

Gisteren (3 juni 2018) schreef ik de blog ‘Durf jij je maskers te laten vallen?’
Ook gisteren las ik op de site van de NOS het artikel ‘Bij het regelen van de begrafenis miste ik de hulp van een volwassene’. Vervolgens kwam ik terecht op de site van de Kinderombudsman en las daar de volgende inleiding:
Bijna een kwart van de kinderen en jongeren in Nederland heeft een ouder met een psychische of lichamelijke ziekte, verslaving of beperking. Vaak nemen zij taken en verantwoordelijkheden op zich die niet passen bij hun leeftijd. ‘Deze kinderen hebben op jonge leeftijd al met volwassen zorgen te maken,’ aldus Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer. ‘Nooit vriendjes mee naar huis nemen, omdat je bang bent dat je vader of moeder iets gek doet. Of door de zorg voor je zieke ouder niet aan je huiswerk toekomen’…….

Citaten uit het artikel op de NOS-site

Zware taak

Niet vertellen welke zware taak je thuis vervult, uit schaamte of om je ouders niet nog meer te belasten. En je als gevolg daarvan heel erg alleen voelen. Kinderen van zieke ouders deelden hun ervaringen met de Kinderombudsman, zodat lotgenoten betere zorg krijgen.

Volwassen

Ook Dicky (nu 19) en Lisa (15) weten hoe het is om als jongere voor een zieke ouder te zorgen. Dicky zorgde voor zijn moeder, die kanker had. ‘Je wordt snel volwassen en verantwoordelijk, uit noodzaak. Als jij het niet doet, doet niemand anders het’, vertelt hij. ‘Mijn vrienden puberden, maar ik moet naar huis, boodschappen doen en voor mijn moeder zorgen.’
Lisa’s moeder had ernstige psychische problemen. Lange tijd vertelde ze niemand over haar thuissituatie, omdat ze zich schaamde. ‘Maar ik begin nu te begrijpen dat ik me niet hoef te schamen: ik kan er zelf niks aan doen. Dit is mijn leven.’

Groot houden

Ze hielden zich als kind vaak groot. ‘Ik moest ervoor zorgen dat haar pijn of lasten minder werden. Ik zei altijd dat het goed ging met mij.’
Ook als dat niet zo was. Daarom deelt hij nu zijn verhaal. ‘Want ik wil niet dat er over ons heen wordt gekeken.’

Het venijn zit weer eens in de staart

Achteraf gezien ziet Dicky ook dat de moeilijke ervaringen hem sterker hebben gemaakt. ‘Het gemis is enorm, maar het heeft mij gevormd. En mijn moeder was trots op mij en gaf veel erkenning voor hoe goed ik het deed. Dat was ook enorm fijn.’

Het venijn zit weer eens in de staart. Dat is wat ‘de buitenwereld’ graag wil horen en zien: ‘Het gemis is enorm, maar het heeft mij gevormd. En mijn moeder was trots op mij en gaf veel erkenning voor hoe goed ik het deed. Dat was ook enorm fijn.’

Lees meer in mijn blogs

Durf jij je maskers te laten vallen?
Eenzaamheid is de achterkant van loyaliteit
Opgroeien in de schaduw van verslaving.

Site NOS

Site NOS

Site kinderombudsman

Site Kinderombudsman

 

Durf jij je maskers te laten vallen?

Gepubliceerd op zondag
Beantwoorden

Vraag jij je wel eens af hoe het met jouw maskers zit?
Durf jij je maskers te laten vallen?

Karakter

Hoort dit erbij?
Ben ik dit?
Is dit mijn karakter?
Hoe was ik voordat mijn ouder overleed?
Zou ik ook zo zijn geworden als ik mijn moeder/mijn vader niet zo vroeg was verloren? 

Identiteit

De Verlaat Verdriet-ers met wie ik in de loop van vele jaren heb gewerkt worstelen gewoonlijk met tal van vragen. Vragen vooral over hun identiteit.
Wie ben ik?
Wie was ik?
Wie wil ik zijn?
Wie kan ik zijn?

Overlevingspatronen

Overlevingspatronen…..
Daar zijn de meeste Verlaat Verdriet-ers met wie ik heb gewerkt zich wel van bewust. Bewust van het feit dat ze die hebben ontwikkeld.
Stoer.
Sterk.
Zelfstandig.
Onafhankelijk.
Ik red me wel.
Vraag een Verlaat Verdriet-er er naar en ja: BINGO!

Kwetsbaar

Terwijl Verlaat Verdriet-ers zich van binnen helemaal niet stoer voelen.
Niet zelfstandig.
Niet onafhankelijk.
Maar juist heel kwetsbaar.

Maskers

Ben jij je ervan bewust dat deze overlevingspatronen ook jouw maskers zijn?
Maskers waar jij de twijfel aan jezelf, je kwetsbaarheid, je innerlijke eenzaamheid achter verstopt.
Waar in werkelijkheid een onzeker, angstig kind achter schuilgaat.
Een kind dat eigenlijk heel hard roept: ik kan het niet! Ik weet niet hoe het moet! Ik durf het niet!
Een kind met een genzeloze behoefte aan goedkeuring. Goedkeuring van andere mensen.
Zie mij.
Hoor mij.
Bevestig mij. 

Durf jij je maskers te laten vallen?

Wat zou er gebeuren als jij je maskers laat vallen?
Wat zou er met jou gebeuren als jij je maskers laat vallen?
Wat kan er gebeuren als jij je maskers laat vallen?
Durf jij je maskers te laten vallen?

Tip

Lees meer over Overlevingspatronen bij Verlaat Verdriet.

Opgroeien in de schaduw van verslaving

Gepubliceerd op maandag

Opgroeien in de schaduw van verslaving

A., nu eind 30, groeide op in de schaduw van verslaving. Ze verloor haar moeder plotseling toen ze amper 17 was. Haar gezin van herkomst bestond uit moeder, vader, A., broertje en 2 zusjes. A. het oudste kind.
Vader, zelfstandig ondernemer, was veel van huis. Moeder huisvrouw. En verslaafd aan alcohol. Zolang A. zich kon herinneren.

Zorgen

Rond haar 12e jaar werd A. zich ervan bewust dat de gang van zaken bij haar thuis niet ‘gewoon’ was.
Dat het niet gewoon was dat ze nooit vriendinnetjes mee nam naar huis.
Dat het niet gewoon was dat zij altijd voor haar jongere broertje en haar 2 jongere zusjes zorgde. Kookte. De was deed.
Dat het niet gewoon was dat ze haar moeder altijd ontzag. Haar verzorgde als ze weer eens ‘ziek’ in bed lag. De kots opruimde als haar moeder weer eens had overgegeven.

Gevoel van tekortschieten

Tot haar moeder plotseling overleed.
Schrik.
Opluchting.
Schaamte.
Een altijd aanwezig gevoel van tekortschieten.
Verdriet ver weggestopt.

Moeder van 2 kinderen

Het leven ging door.
Haar vader vond snel een nieuwe vrouw.
A. trouwde jong en kon zo ontsnappen aan haar ouderlijk huis. Ze werd moeder van 2 kinderen: een jongen en een meisje. Toen haar dochter begon te puberen liep de relatie met haar dochter vast. Steeds vaster en vaster. Tot ze beiden geen kant meer op konden.

Dit gaat over mij!

Dan leest A. over Verlaat Verdriet.
Als beginnende puber had ze zich gerealiseerd dat haar kinderleven niet ‘gewoon’ was. Maar zich er aan onttrekken kon ze niet. Ze paste zich aan. En aan. En aan.
Na het lezen over Verlaat Verdriet besefte ze: dit gaat over mij! Als volwassen vrouw zag ze de impact van het opgroeien in de schaduw van de verslaving van haar moeder op haar leven van nu. Op haar eigen moeder-zijn.
‘Ik wil mijn patronen niet doorgeven aan mijn dochter. Ik ga ermee aan het werk.’

In blijde verwachting van een boek

Gepubliceerd op zondag

In blijde verwachting

Ken je dat? Je loopt maandenlang rond met het gevoel dat er iets moet gebeuren en het gebeurt maar niet. Er lijkt zich iets aan te kondigen. Je hebt het gevoel in verwachting te zijn van iets. Maar je krijgt er maar geen vat op. Wat is er toch aan de hand?

Gevoel

Afgelopen jaar gebeurde mij dat weer eens.
Er sluimerde iets. Maar wat?
Iets in mij wilde iets. Maar wat?

Het gevoel is een bekend gevoel. Ik ken het gevoel. Maar toch laat ik mij er nog steeds door verrassen. Sterker nog: ik trap weer in dat sluimerende onbevredigende gevoel. Wat is er toch met me aan de hand?
Waarom ben ik zo ontevreden over mijzelf?
Over wat ik doe?
Over wat ik laat?

Site

Afgelopen dagen was ik in Amsterdam. Werk aan m’n site. Je snapt het. AVG/DGPR.
Al werkend aan de gevolgen van AVG/DGPR voor mijn werk en mijn website kijk ik met andere ogen naar mijn site.
Ineens zie ik het.
Een nieuw boek. Er komt een nieuw boek!
Nu ineens weet ik wat er diep van binnen al die tijd gesluimerd heeft.
Een nieuw boek. Dat is het!

Geboorte

Vorm en inhoud van het boek ontrolt zich, terwijl ik ondertussen eigenlijk met hele andere dingen aan het werk moet zijn. AVG/DGPR bijvoorbeeld.
Een goed boek moet rijpen.
Nou: dat heeft het in het afgelopen jaar gedaan.
Vorm en inhoud van dit nieuwe boek houd ik nog even voor me.
De geboorte van dit nieuwe boek staat gepland voor september a.s.
Je hoort van me!

Bestaande boeken van Titia Liese

Gids voor Verlaat Verdriet
Verlaat Verdriet (Ver)Werkboek
Teruggaan, om verder te kunnen

Herbegraven of cremeren? Een voorbeeld uit mijn praktijk.

Gepubliceerd op zondag

Herbegraven of cremeren?

Met enige regelmaat kom ik ze tegen in mijn Verlaat Verdriet-praktijk: Verlaat Verdriet-ers met vragen over herbegraven of cremeren.
Bij Verlaat Verdriet-ers gaat het dan altijd over een situatie in het NU, die betrekking heeft op de ouder die lang geleden – vaak decennia geleden – is overleden.

Aanleidingen

Vragen van Verlaat Verdriet-ers over herbegraven of cremeren kunnen verschillende aanleidingen hebben zoals:

  • De grafrechten zijn verlopen. Er moet een keuze gemaakt worden tussen verlengen of ruimen.
    Wat gebeurt er bij ruimen met de stoffelijke resten?
    Willen we dat?
    Wat willen we dan wel?
  • Eigenlijk wordt het graf niet heel trouw meer onderhouden.
    Maar ruimen?
    Nergens meer een plek?
  • De vroeg overleden ouder is begraven, omdat begraven toen het meest voor de hand liggend was.
    De overgebleven ouder kiest voor crematie.
    Hoe brengen we onze ouders bij elkaar?
  • Er is sprake van een familiegraf.
    De overgebleven ouder heeft een nieuwe partner.
    Hoe gaan we nu en in de toekomst om met dit gegeven?

Vroeger

‘Vroeger’, in de eerste jaren van mijn praktijk, werd over deze thema’s nooit gesproken.
Eng. Raar. Griezelig. Onbespreekbaar. Gelukkig is de schroom daarover aan het verdwijnen. Een toe te juichen ontwikkeling!

Nu

De behoefte als Verlaat Verdriet-er alsnog vorm te geven aan een ceremonie om je vroeg verloren ouder te eren, bijvoorbeeld door herbegraven of cremeren, kan groot zijn. Je kunt dan met vragen geconfronteerd worden als:
Hoe gaat dat in z’n werk?
Wat mag? Wat mag niet? Wat moet? Wat hoeft niet?
Hoe geef je zo’n ceremonie vorm?
Waar moet je op letten?
Hoe gaan we in dit proces als familie met elkaar om?
Waar moet je zijn voor informatie?
Bestaat er een checklist of zoiets?

Ervaring met vragen over herbegraven of cremeren

Inmiddels kom ik in mijn praktijk steeds vaker Verlaat Verdriet-ers tegen die dit bijzondere proces van herbegraven of cremeren zijn aangegaan. Hun verhalen hebben mij – Titia Liese – geïnspireerd in gesprek te gaan over herbegraven en cremeren met Maroesjcha Branderhorst – Verlaat Verdriet-er met een lange staat van dienst in de wereld van de uitvaart.

Raad en daad

Wij, Maroesjcha en ik, staan je graag met raad en daad terzijde.
Neem contact op met Maroesjcha Branderhorst
Of met Titia Liese

Tip

Ken je iemand in je omgeving van wie je weet dat bij haar/hem deze of soortgelijke vragen over herbegraven of cremeren spelen?
Geef deze raad en daad bij herbegraven of cremeren door!

Berichtnavigatie

Pagina 1 van 7512345...Laatste (75) »