‘Ik kijk uit het raam en beschrijf wat ik zie’ is een zin die ik een aantal jaren her in een interview las. De zin sprak me onmiddellijk aan. Hij gaf beeld aan het gevoel dat mijn Verlaat Verdriet-werk me vaak geeft: ‘Ik kijk uit het raam en beschrijf wat ik zie’. Inuïtie en laten ontstaan – organisch werken zou je kunnen zeggen – zijn al die jaren sterke peilers geweest onder het werk dat ik langzamerhand zag vorderen, en even langzamerhand vorm zag krijgen. Geduld, geduld, geduld (dat ik lang niet altijd in voorraad had en heb). Zo kwam, in de loop van de tijd, de onderbouwing van het Verlaat Verdriet-concept: Verlaat Verdriet verwerken & helen tot stand.
Wat al die jaren nodig was voor mij om tot het punt te komen waarop ik nu sta, is toe aan andere vormen. Aan andere invullingen. Aan een andere manier van kijken naar en werken met mijn Verlaat Verdriet-werk.
‘Zou je eens met me mee willen kijken hoe mijn Verlaat Verdriet-werk verder en verder de wereld in kan gaan?’ vroeg ik enige tijd geleden aan mijn neef met de meeste bedrijfservaring. ‘Maar natuurlijk’ reageerde hij meteen. ‘Ik weet niet of ik je helpen kan, maar ik wil graag met je meekijken.’ Gisteren was het zover. Het heeft wat uren gekost, en de vervolgafspraak is gemaakt. We zijn samen aan het werk. Doet me goed!
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Even iets over Verlaat Verdriet-symposium rondom verlies moeder - 24 april 2024
- Wees zacht voor jezelf. Sla jezelf niet zo. - 23 april 2024
- Depressie: oorzaak en gevolg - 22 april 2024