Els Pronk schreef een mooi bericht over De weg van liefde 2023.
Haar bericht deel ik hier graag met jullie.
Mijmeren over De weg van liefde
Terugblik
Wanneer ik terugdenk aan De weg van liefde in Codiponte voel ik warmte. Niet alleen van de mediterrane zon, die ruim aanwezig was gedurende de week. Het was het geheel, de groep, Titia, Maartje en Davide en hun entourage. Het was de bedding van de Toscaanse omgeving, de oude huizen, de rust die het dorp uitstraalde.
De weg van liefde
Alles bij elkaar maakte dat zich De weg van liefde kon openen voor de deelnemers. Het ritme van de maaltijden deinde mee met ons programma. Dit programma, dat een open en gekaderd geheel was met uitnodigingen: om te vertellen wat verteld mocht worden, om te schrijven wat geschreven mocht worden, om te delen wat gedeeld mocht worden.
Veilig
Wat me keer op keer verwonderde en raakte: hoe moeiteloos dat ging als je je omringd weet door ervaringsgenoten in een veilige setting. En dat delen dan echt helend en inspirerend kan zijn.
Titia, die het stevige fundament is onder De weg van liefde, kende alle deelnemers van eerdere momenten. Zij wist op de juiste momenten te ondersteunen, mee te denken, de grote kaders te benoemen, het perspectief te bekrachtigen of te verbreden en de grote lijnen te zien vanuit haar kennis en kunde.
Aandacht
Ik denk nu aan: het aandacht geven aan je héle levensweg: de tijd mét je ouder(s), zónder je ouder(s), de eventuele andere invloeden vóór de dood van je ouder(s). Of, een ander voorbeeld: het besef dat we vaak de verbinding aangaan met de dood in plaats van met het leven. Pittige thema’s, die je wakker kunnen schudden en je blik kunnen verruimen, wanneer je daar aan toe bent.
Schrijven
Soms liggen er nog andere dingen te wachten om eerst in de ogen te kijken of aandacht te geven. Keer op keer bleek het schrijven een krachtige manier om hiermee aan de slag te gaan. Mooi, om te zien hoe deelnemers elkaar aanmoedigden en verbaasd waren over hun eigen gedichten. De woorden van ervaringsgenoten zijn heel veel krachtiger en inspirerender gebleken, dan wat wij kunnen ‘verzinnen’. Fantastisch dat ik hierin ondersteunend heb mogen zijn.
De brief-schrijfvorm is een eenvoudige en doeltreffende uitnodiging om te schrijven. Het mijmerend schrijven, waarbij we het boek ‘Vader’ van Ap Dijksterhuis konden gebruiken als voorbeeld: ‘Lieve papa, wat ik je nog wil vertellen’…. bleek een effectief middel waarbij er steeds weer een nieuw hoofdstuk van het eigen verhaal aan bod mocht komen. Ook de dialoogbrief, waarbij je als volwassene in gesprek kon gaan met het kind van toen, bleek een mooie manier om de weg van liefde te openen en op eigen wijze te vervolgen.
Uniek
Een scala aan superlatieven schieten door mijn hoofd, wanneer ik terugdenk aan de week in Toscane. Wat zijn we enorm verwend met Italiaanse lunches en maaltijden van Davide. Liefde en aandacht proefde je in alles terug. Maartje was onze aandachtige, attente en liefdevolle gastvrouw, bij wie we ons welkom voelden vanaf het moment van aankomst. Ze omringde ons met zorg, dekte de tafels sfeervol en dacht mee wanneer dit nodig was.
Villa Le Muse
Hun gele huis ‘Villa le Muse’ is een warme plek met veel terrassen en een heerlijk (dompel)bad met ligbedden en schrijftafel in de buurt. In het huis waren prachtige kamers met schrijfplekken. Grappig vond ik het om te zien, hoe iedere deelnemer daarnaast ook zijn of haar eigen plek koos: in het dorp bij de rivier, in de kerk, aan een picknicktafel of gedurende een wandeling alleen of met iemand samen. Het dorp en de omgeving bood hiervoor volop gelegenheid.
Aandacht
Voor mijzelf was het iedere dag meer voelbaar dat ik me kon overgeven aan de rust van deze mooie omgeving. De wandeling iedere morgen, het ‘dolce far niente’ – de kunst van het niet(s) doen – na de lunch en het verzorgd worden heeft me goed gedaan. Hierdoor kon, heel belangrijk, alle aandacht naar de groep gaan.
Veel waardering heb ik voor Titia, die zich alle moeite getroost heeft tijdens deze week, maar ook al ver daarvoor, om De weg van liefde aan te bieden en onder de aandacht te brengen. Zonder te weten of er zich überhaupt deelnemers zullen melden. Haar vertrouwen dat De weg van liefde op deze plek voor Verlaat Verdriet-ers mag plaatsvinden en zal plaatsvinden begrijp ik nu heel goed.
Vervolg
Ik ben nog lang niet uitgeschreven, maar wil het voor nu hierbij laten en afsluiten met de wens dat er in de toekomst in Codiponte een prachtig Internationaal Biografisch schrijfhuis Bodoni mag komen.
Titia, dankjewel dat je mij een plek gunde als assistente tijdens De weg van liefde 2023.
Een stevige knuffel voor jou en alle deelnemers.
En een diepe buiging voor wat jullie gedaan hebben en mee naar huis hebben genomen om je eigen weg van liefde te vervolgen.
In liefde, Els
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Rien Poortvliet: De kabouter - 30 november 2024
- Liefde voor De weg van liefde - 23 oktober 2024
- Andreas Jonker: En toen vonden ze mijn vader - 27 september 2024