Soms zie je van afstand iets gebeuren waarin je niet op een goeie manier kunt ingrijpen, terwijl je graag iets had willen doen. Zo’n voorval kan in je rond blijven zingen. Zo ook bij mij.
Een voorbeeld uit mijn praktijk
Een aantal maanden geleden deed M. bij mij de basisworkshop Verlaat Verdriet. M. is nu rond de 40, en was 7 jaar toen ze haar moeder verloor. Gedurende de workshop werkte M. intens en toegewijd. Met name mijn uitleg over het belang van het innerlijk besluit en het verschil tussen het besluit Ik moet er af en Ik ga het aan kon M. goed doorvoelen. Ik ga het aan kon ze – ondanks alle verdriet dat ze voelde – met heel haar hart zeggen.
Tantes & ooms
Eén van de grote uitnodigingen tot heling is de uitnodiging ‘op zielsniveau’ het contact met je overleden ouder te herstellen. Je gaat als het ware een hernieuwd cont(r)act met je overleden ouder aan. Tantes & ooms opzoeken die je ouder (goed) hebben gekend maakt deel uit van die zoektocht. Niet altijd gemakkelijk, maar bijna altijd met een positief en hartverwarmend resultaat.
Zo ging M. haar tante & oom opzoeken, ook al had ze jaren weinig contact met hen gehad. Dat was verwaterd na de dood van haar moeder. Ze werd allerhartelijkst ontvangen Wat lijk je veel op je moeder! Zowel tante als oom wilde graag over M.’s overleden moeder vertellen. M. genoot van alles wat ze (opnieuw) hoorde over haar moeder, maar huilde ondertussen een aantal keren flink. Duidelijk was te zien en te merken dat ze veel verdriet had om het vroege verlies van haar moeder en het gemis, dat ze al die jaren had weggestopt. Aan het einde van het gesprek zei tante tegen M.: Nou, nu moet je het verlies van je moeder een plaats geven in je leven. Je moet verder met je leven, naar de toekomst. Je moet er niet in blijven hangen, hoor.
Tips voor tantes & ooms
Beste tantes & ooms, denk alsjeblieft na voordat je een dergelijke opmerking maakt. Hoe begrijpelijk ook. Waarschijnlijk heb je te doen met je nicht/neef en het was al zo zielig dat zij/hij jong de ouder verloor. Je wilt haar/hem behoeden voor nog meer verdriet. Maar echt, tantes & ooms, doe dit alsjeblieft niet. Erken haar/zijn grote verdriet. Laat je nicht/neef weten dat zij/hij altijd welkom is. Dat je altijd bereid bent over haar/zijn overleden ouder te vertellen. Eén keer, tien keer, honderd keer. Zo vaak als zij/hij daar behoefte aan heeft. Een verlaat rouwproces heeft tijd nodig – soms (vaak!) veel tijd. En geduld. Aandacht. Zorg. Liefde. Je nicht/neef heeft tijd nodig. Geduld. Zorg. Aandacht. Liefde. Ook van jou. Naar alle waarschijnlijkheid is je nicht/je neef als gevolg van de vroege dood van haar/zijn ouder veel tekort gekomen. Geef haar/hem nu wat zij/hij nodig heeft. Dat is goede hulp bij rouw.
Wees je ervan bewust dat je met je advies ‘er niet in te blijven hangen‘ het omgekeerde bereikt van wat je had willen bereiken.
Zoals bij M. het geval is. M. besloot, naar aanleiding van het gesprek met haar tante: Ik moet verder. Ik moet niet meer achterom kijken. Ik moet naar de toekomst kijken. De opmerking van haar tante haalde een grote streep door het oorspronkelijke besluit van M.: Ik ga het aan is: Ik moet eraf geworden. Wat in de workshop in gang werd gezet, is (voor het grootste gedeelte) weer tot stilstand gekomen.
Zonde & jammer.
En onnodig! Een verlaat rouwproces heeft nu eenmaal een totaal eigen, specifieke, dynamiek. Tantes, ooms en nog heel veel meer andere mensen: het is belangrijk dat te weten en dat te erkennen.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- De mythe van veerkracht, en wetenschappelijk onderzoek - 15 september 2024
- Gedicht van Wislawa Szymborska: Grote pret - 11 september 2024
- Kennismaken met Casa Matilde - 9 september 2024