In oktober jl, in Codiponte tijdens onze schrijfretraite De weg van liefde, ontstond het plan. Gisteren kwamen we bij elkaar. Anne – 9 jaar toen ze haar moeder verloor, neonatoloog. Jolanda – 14 maanden toen ze haar moeder verloor, orthopedagoog. Marian – 3,5 jaar toen ze haar moeder verloor, 19 jaar toen ze haar vader verloor, persoonlijk begeleider. Ikzelf (Titia) – 8 jaar toen ik mijn moeder verloor, Verlaat Verdriet-specialist.
Complicaties
Mijn eigen geboorte verliep verre van ongecompliceerd. Op het allerlaatste moment met de keizersnede uit mijn moeder gerukt, meer dood dan levend. De eerste dagen van m’n leven in een ‘zuurstofkastje’. Maar nee, ik wist het zeker in de eerste 20 jaren van mijn Verlaat Verdriet-werk. Ik moet niet doen alsof het bij mij allemaal een beetje erger is dan bij andere Verlaat Verdriet-ers omdat mijn eigen start zo moeizaam was.
Aandachtspunt
Het bleef in al die jaren wel een aandachtspunt bij me. De vele Verlaat Verdriet-ers met wie ik in de loop van de jaren heb gewerkt. De signalen die ik dacht te zien. Te horen. Er was niet alleen voor mij een complicatie. Ik zag meer. Hoorde meer. Ik zag overeenkomende kenmerken. Gebruikelijke kenmerken van Verlaat Verdriet-ers, maar dan nog veel sterker. Ik hoorde ze. Steeds meer werd me duidelijk: er is wel degelijk iets aan de hand. Complicaties rondom je geboorte. Voor je geboorte. Tijdens je geboorte. In de eerste 1000 cruciale dagen van je leven.
Kenmerken
Ik zag en hoorde de gevoelens van je altijd een buitenstaander voelen. Geen deelnemer te zijn. Ten diepste altijd het gevoel te hebben: er is niemand voor mij. Ik sta er helemaal alleen voor. Diepe angsten voelen die je niet goed thuis kunt brengen, ondanks alles wat je in je verlate rouwproces al hebt gedaan. De manier van aandacht trekken. Altijd de negatieve optie kiezen, ook al wil je heel graag anders. Je verantwoordelijk voelen voor dingen waar je helemaal niet verantwoordelijk voor bent. Zoals bijvoorbeeld het overlijden van je moeder tijdens, of vlak na je geboorte. Doorgegeven angsten in de vrouwenlijn als het gaat om zwangerschap en bevalling. En: hoe kun je moeder zijn als je het moederschap van je moeder niet of nauwelijks hebt meegemaakt.
Een Verlaat Verdriet-ster schreef me: ‘Ook ben ik op dit moment erg bezig met mijn geboorte en het ongeveer 2 maanden alleen liggen in de couveuse. Wat dat met mij gedaan moet hebben. Helemaal alleen liggen huilen en vechten. En vechten doe ik nu denk ik nog steeds, met mijn man, onze kinderen en mezelf.‘
Dat is waar we ons gisteren gedachten over hebben gemaakt. Op welke manier kunnen we een handreiking maken voor bewustwording van de mogelijke invloed van complicaties rondom geboorte op Verlaat Verdriet en verlate rouw.
Uitnodiging
Gaat dit ook over jou?
Heb je het gevoel dat je een bijdrage kunt en wilt leveren aan dit initiatief?
Stuur een mailtje naar Titia Liese :
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025