‘Mijn vader hoefde eigenlijk geen kinderen’ vertelt een deelnemer aan de workshop Verlaat Verdriet. Mijn moeder wilde dat absoluut wel. Ze heeft doorgezet. Eerst ben ik geboren, drie jaar later kwam mijn zusje. Toen we er eenmaal waren heeft mijn vader ons wel geaccepteerd. Een soort van, zeg maar. Dat deed hij door zich zo weinig mogelijk met ons te bemoeien. Hij was altijd weg. Aan het werk.
Moeder
Toen ik twaalf was werd mijn moeder ziek. Ze is een jaar ziek geweest. In die tijd zorgde een buurvrouw uit de buurt zoveel mogelijk voor mijn moeder. En voor mij en mijn zusje. Mijn vader ging op dezelfde voet verder als daarvoor. Altijd weg. Aan het werk.
Vader
Op mijn dertiende overleed mijn moeder. Ook daarna ging mijn vader op dezelfde voet door. Altijd weg. Aan het werk. Maar hij was niet alleen overdag weg. Het gebeurde ook dat hij ’s nachts niet thuis was. “Als je moeder niet was overleden zouden je ouders zijn gescheiden. Dat weet ik zeker” zei de buurvrouw die vroeger voor ons heeft gezorgd toen ik haar onlangs opzocht.
Opa
De relatie met mijn vader is wel verbeterd. Maar eigenlijk is de afstand nog altijd groot. Ik zie dat hij wel een leuke opa is voor het zoontje van mijn zusje. “Je kunt het dus wel” denk ik dan. “Waarom niet met ons?” ‘
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025