Wat toen ontbrak…..
Wat ontbrak na het overlijden van ouder(s), is er nu wel. Zorg. Liefde. Begrip. Aandacht voor jou. Kennis. Geborgenheid. Veiligheid. Vertrouwen. Nabijheid.
Ineens kan ik het onder woorden brengen. Na dagen van denken en voelen valt het antwoord op de vraag ‘Wat ga je eigenlijk doen met De weg van liefde? op z’n plek. Wat toen ontbrak, is er nu wel. Geborgenheid. Veiligheid. Je verhaal kunnen delen. Gehoord worden. Je gezien voelen.
Oefeningen
‘Ik begrijp nog steeds niet wat je eigenlijk gaat doen met de schrijf-retraite’ zegt de Verlaat Verdriet-er me als ik hem afgelopen weekend aan de telefoon spreek. Hij volgt mijn blogs over De weg van liefde met veel interesse. Zelf val ik stil. Zo moeilijk vind ik het te vertellen hoe De weg van liefde in z’n werk gaat. Moet ik dan toch het gebruikelijke rijtje werkvormen in mijn blogs gaan noemen? Schrijfoefeningen. BeeldTaal-oefeningen. Lichaamswerk. Werken in twee-tallen. Geleide meditatie-oefeningen. Noem maar op. Er is genoeg voorhanden.
De makkelijkste weg
Bijna kom ik in de verleiding de makkelijkste weg te kiezen. Maar het past niet bij mij. Mijn kracht ligt in de kennis van Verlaat Verdriet en verlate rouw die ik vanuit ervaring heb ontwikkeld. In mijn vermogen me af te stemmen op de Verlaat Verdriet-ers met wie ik aan het werk ben. Vragen te horen. Te zien. Te begrijpen.
Doen
Misschien is het tijd voor je om een gedicht te schrijven. Of is het tijd om je met een klim naar verzoening te bevrijden van de hardnekkige boosheid die jou altijd in de weg zit. Ga je dagelijks een kaars aansteken in de pieve (kerk) van Codiponte. Schrijf je iedere dag een verhaal over jouw ervaringen, in het kapelletje aan het pleintje. Neem je dagelijks een bad in het zwembadje bij de villa. Loop je het bos in. Breng je tijd door bij het Maria-beeld dat langs het bospad staat, waar je altijd bijzondere sporen vindt van andere mensen die daar kracht hebben opgedaan. Volg je de rivier. Of zet je je neer bij het beekje dat langs het bospad naar beneden stroomt. Breng je uren door in de olijfgaard bij La Concia. Neem je daar de hangmat in beslag.
Verken je het dorp. Ga je jouw schreden zetten op de pelgrimsroute Santo Volto die al duizenden jaren door Codiponte gaat. Ga je op zoek naar symbolen die passen bij jou en bij jouw gemoedstoestand van dat moment. Zoek je ontspanning in tekenen en kleuren van mandala’s. Vraag je Titia je bij te staan. Deel je met groepsgenoten. Geniet je van de prachtige kamer die jou ter beschikking staat. Oefen je met dolce-far-niente – de schone kunst van het niets-doen. Leef je met de majestueuze Apuaanse Alpen, die op hun eigen manier gedurende de dag tot leven komen. Zoek je de schatten die de pieve je te bieden heeft. Laat je je inspireren door tijd en omgeving. Geniet je van de liefdevolle gastvrijheid die Maartje en Davide ons bieden.
….. is er nu wel
Al werkend ontstaan de werkvormen.
Uit de werkvormen ontwikkelt zich De weg van liefde.
Gewoon, puur, uit jezelf.
Of in samenspraak met Titia.
Of met je groepsgenoten.
Wat toen ontbrak, is er nu wel.
Aandacht voor jou. Hulp. Kennis. Begrip. Veiligheid. Nabijheid. Compassie.
Lees meer
De weg van liefde
Codiponte
La Concia
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Samen gewerkt aan de nieuwe site - 19 mei 2024
- Iets van meer kanten kunnen bekijken - 19 mei 2024
- Verlaat Verdriet en de ouder van je voorkeur - 14 mei 2024