‘Niemand weet hoe dit verder gaat verlopen. Misschien is het tijd na te denken over een andere manier van financiering’ schrijft Maartje me in haar mail van afgelopen februari. Ik schrik me een hoedje. Daar heb ik niet op gerekend. Daar ben ik niet op berekend. Ik schuif het voor me uit. Misschien valt het allemaal wel mee met die subsidies. Er gebeuren vast gekkere dingen in Italië.
Tot ik vorige week in Codiponte een ruime week verbleef bij Maartje en Davide. En Maartje me, deze keer wat indringender, voorlegt dat een andere manier van financiering ruimte zou geven om aan de slag te gaan met het huis. ‘Hoe langer we wachten, hoe meer het huis beschadigd raakt. Het dak moet dicht. De muren moeten aardbevingsbestendig worden gemaakt. Het is niet verstandig te wachten op iets waarvan niemand weet wat ermee gaat gebeuren. Wanneer het gaat gebeuren. Of het nog gaat gebeuren. Hoe langer het duurt, hoe hoger de kosten voor restauratie worden.
Omslag
Wat Maartje me nu, terecht, voorlegt betekent dat ik nu echt een forse innerlijke omslag moet maken.
Die omslag voltrekt zich. In de rust en de stilte van Codiponte voel ik de verandering in mij vorm krijgen. Voel ik de ruimte voor andere perspectieven. Perspectieven voor een nieuwe toekomst van het huis dat ik meteen na aankoop een naam heb gegeven. Casa Bicaudata. Het huis van de tweestaartige meermin.
Lees ook
Codiponte houdt je vast
Beren op de weg
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025