Een paar weken geleden liep ik door Equi Terme. Een klein – deels middeleeuws – dorp, op 10 kilometer afstand van Codiponte. Een bergdorp in de Apuaanse Alpen. Ook in Equi Terme wordt het wereldberoemde witte marmer van de Apuaanse Alpen gewonnen (de marmergroeven van Carrara liggen aan de andere zijde van de bergrug).
Zoals de naam al zegt is Equi Terme een plaats met – al sinds de Romeinse tijd – een thermaal bad. Met natuurlijke bronnen. En met een grot die in de pre-historie al bewoond is geweest. Zoals dat hoort bij een badplaats, heeft ook Equi Terme een promenade. Langs de promenade staan twee wit-marmeren beelden. Het ene beeld (hierboven) is een vrouwen-figuur dat een enorm uitgedijd hoofd torst. Een blokhoofd, zeg maar. Ik zag het beeld en dacht meteen: Verlaat Verdriet. Foto maken. Blog schrijven. Wat een herkenbaar symbool!
In je hoofd
Altijd weer is ‘in je hoofd zitten’ een groot thema voor Verlaat Verdriet-ers. Je kent het gebaar vast wel. Je handen links en rechts naast je hoofd. Vervolgens een hand boven je hoofd en een hand onder je kin. Om aan te duiden: IK ZIT ALTIJD IN MIJN HOOFD.
Uit je hoofd
Wat kun je ernaar verlangen uit je hoofd te komen. Uit die gedachten die eeuwig in je hoofd lijken rond te draaien. Hardnekkige overtuigingen. Negatieve oordelen. Over jezelf. Over andere mensen. De wereld om je heen. Over schuld. Over verantwoordelijkheid. Angst. Boosheid. Wanhoop.
Gevoel & verstand.
Je bent er moe van. Doodmoe. Je wilt wel anders. Maar hoe?
In je lijf
Ongetwijfeld niet toevallig staat naast het beeld met het ‘blokhoofd’ een ander – ook marmeren – beeld. Eveneens een vrouwenfiguur. Deze vrouwenfiguur strekt zich schijnbaar moeiteloos uit over haar linkerbeen. Heeft haar voet vast. Kijkt verwachtingsvol de wereld in.
Steeds meer komen we tot de ontdekking dat alleen psychologische hulp niet toereikend is. In ons hoofd weten we het allemaal wel. Maar in ons gevoel …….. Hoe bang zijn we om te voelen. Contact te maken met ons lijf. Te voelen dat we bestaan. Dat we er zijn. ‘Ik voel niks’ hoor ik Verlaat Verdriet-ers vaak roepen. ‘Ik kan niet bij m’n gevoel! komen!’ De wanhoop hoor je in hun stem. Alsof dat niet voelen is!
Voelen kun je leren. Een eerste stap is al je te realiseren hoe wanhopig je je kunt voelen als je denkt dat je niet kunt voelen. Je voelt wel. Je voelt alleen niet wat je zou willen voelen. Dat kun je ook niet voelen. Je gevoelens van wanhoop, van twijfel, van cynisme zitten ervoor.
Doen
Ga eens voor de spiegel staan.
Zie jezelf eens dat gebaar maken waarmee je zichtbaar maakt ‘Ik zit in m’n hoofd.’
Kijk in de spiegel.
Zie jezelf.
Hoe voelt het om dat te doen?
Hoe voelt het om dat te zien?
Ga vervolgens voor de spiegel zitten.
Strek je been uit.
Buig je over je been.
Pak je voet eens vast. Als het je lukt: pak je voet eens liefdevol vast.
Kijk in de spiegel.
Zie jezelf.
Wat zie je nu?
Wat ervaar je nu?
Lezen
Deze website: Gevoel en verstand
Deb Dana: De polyvagaaltheorie in therapie
Gabor Maté: Wanneer je lichaam nee zegt
Peter A. Levine: De stem van je lichaam
Michel Le Van Quyen: Wat stilte met je hersenen doet
David Emerson en Elizabeth Hopper: Traumaverwerking door yoga (niet meer in de boekhandel verkrijgbaar)
Kijken
Rouw kent geen tijd: Ruptuur
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025