Afscheid nemen van mijn buitenkant
‘Willen jullie alsjeblieft niet in m’n buitenkant trappen? Want daar zit nou net mijn probleem.’ Het is inmiddels tientallen jaren geleden. Vrijwel letterlijk met de rug tegen de muur meldde ik me indertijd aan bij het toenmalige RIAGG. En werd afgewezen. Ze zagen geen probleem bij mij.
Ik weet niet meer hoe, maar mijn smeekbede werd verhoord. Ik werd geaccepteerd. Mocht een traject starten bij een psychologe. Helaas. Zonder succes. Maar achteraf gezien wel een eerste poging om de muur waarachter ik me verborg een beetje te openen. Een poging die me uiteindelijk veel heeft gebracht. Die me – stap na stap – afscheid liet nemen van mijn buitenkant.
Jouw buitenkant
Als je dit leest ben je waarschijnlijk in je jeugd je ouder(s) verloren. Mogelijk ben je nu 30 jaar en verloor je 25 jaar geleden je vader. Of je bent 56 jaar en je verloor 40 jaar geleden je moeder. Je lijkt te functioneren. Je functioneert. Op je overlevingsmechanismen. Op wat je gespiegeld krijgt door mensen die je ontmoet. Die jou het gevoel geven: wat doe je het toch goed! Terwijl je van binnen weet dat het niet klopt.
Je gevoel van eenzaamheid wordt nog groter. Met wie kan je je pijn nog delen als jouw buitenkant laat zien: ik red me prima. Met wie kan je je verdriet dan delen? Je angsten? Met wie kan je de ontreddering delen die altijd opnieuw de kop op steekt als je weer alleen bent?
Dan voel je weer hoe eenzaam je je in werkelijk voelt. Je poetst je buitenkant weer op. Verbergt je littekens maar weer onder een dikke laag make-up. Je trekt je meest extravagante kleding aan. Gaat naar de sportschool. Doet weer extra je best. Om maar weer bewonderd te worden. Voor jouw buitenkant.
Afscheid nemen van jouw buitenkant
Totdat je weer alleen bent. De leegte voelt. Weer erkenning moet zoeken bij andere mensen. Je eindelijk tot het besef komt dat je zo niet verder wilt. Dat dit niet leven is, maar verblijven in een schijnwereld. Zoals de veiligheid achter de muur die je hebt opgetrokken in werkelijkheid schijnveiligheid is.
Als je besluit dat het zo niet langer gaat. Dat je het zo niet langer wilt. Wilt leven in plaats van overleven. Een tipje van de sluier oplicht. Naar buiten gluurt. Besluit: ik ga het doen. Ik ga het aan. Jezelf belooft dat je het werk gaat doen dat gedaan moet worden. Ophoudt met mijmeren. Discipline opbrengt. Doorgaat. Ook als het tegenzit. De moed opbrengt afscheid te nemen van jouw buitenkant.
Dat zijn de Verlaat Verdriet-ers met wie ik in de Verlaat Verdriet-workshops mag werken. Dan kunnen we ineens samen een Elfje schrijven. Zoals bij verrassing gebeurde in de Verlaat Verdriet-workshop van de afgelopen dagen.
Verlies
Verlate rouw
Verlate rouw verwerken
Verbinden en opnieuw vertrouwen
Volwassen
Horen, zien, lezen, doen
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025