In het begin van mijn Verlaat Verdriet-werk organiseerde ik een paar keer een themadag met de titel: Kun je ooit nog geloven dat de dingen ook goed kunnen gaan? Kun je ooit nog geloven dat de dingen ook goed kunnen gaan als je zo vroeg als wij hebt meegemaakt dat de dingen niet goed gingen? Helemaal niet goed? Als er een innerlijke breuk is ontstaan in je leven, een ruptuur, door het vroege verlies van je ouder die je (bijna) niet meer hebt kunnen overbruggen?
Mijn moeder werd ziek toen ik een jaar of zes was. Werd opgenomen in het ziekenhuis. Kon niet mee op vakantie. Ik miste haar. Ik miste haar zo verschrikkelijk dat ik besloot haar nooit meer te missen. Paste me aan. Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Mijn moeder overleed. Acht jaar was ik. Ik had al besloten haar niet meer te missen. Paste me aan. Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Er kwamen tantes. Oma’s. Nichten. Mevrouwen. Huishoudsters. Om ons te helpen. Op te passen. Ik paste me aan. Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Mijn vader trouwde met een nieuwe vrouw. Ik kreeg een nieuwe moeder. Maar ik wilde helemaal geen nieuwe moeder. Ik paste me aan. Zo goed en zo kwaad als dat ging.
Tegenslagen incasseren
Kortom: vanaf mijn vroege jeugd had ik geleerd tegenslagen te incasseren. Me aan te passen aan situaties die ik niet wilde. Die niet goed waren voor mij. Maar die zich wel aandienden. Overleefkracht heet dat, denk ik. Er het beste maar van zien te maken. Ik moest me zien te redden. Alleen. Altijd hield ik er rekening mee. Natuurlijk komt het niet goed. Je kunt je als Verlaat Verdriet-er hier ongetwijfeld je eigen situaties bij voorstellen.
Kun je ooit nog geloven dat de dingen ook goed kunnen gaan?
Kun je ooit nog geloven dat de dingen ook goed kunnen gaan? Op het moment word ik er stevig mee geconfronteerd. Er doet zich een nieuwe situatie voor in ons project in Codiponte. Ik heb er gisteren een blog over geschreven. Ineens, heel onverwacht, gaan de dingen goed. Sinds een paar dagen voel ik wat dat met mij doet. Hoe mijn hele systeem zich roert. JA, ik zie dat de dingen ook goed kunnen gaan. Het geniepige als- het- mis- gaat- moet- ik- dat- kunnen -incasseren-stemmetje snerpt zo nu en dan nog door me heen. Maar tegelijkertijd voel ik de positieve energie van het vertrouwen dat de dingen ook goed kunnen gaan. Een leven lang heb ik geleefd met het diepe gevoel dat de dingen nooit goed kunnen gaan. Heb ik me schrap gezet. Me erop voorbereid de volgende klap te incasseren. Nu voel ik een diepe overtuiging: er zullen nog een heleboel praktische zaken te overwinnen zijn. Maar dat doen we wel samen. Het gaat goedkomen. Het is al goed.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025