Heb ik je ooit verteld
In de trein naar Eindhoven bedenk ik dat ik toch op het vliegveld nog een boek wil kopen voor mijn week in Codiponte. Ik ben al door de Security als ik me realiseer: een boek. De keuze is dan al niet ruim meer. Ik vind geen boek dat me aantrekt. Wel valt mijn blik op een omslag met de titel Heb ik je ooit verteld. Hoe ik mijn leven lang brieven van mijn overleden moeder ontving. Oh nee, deze week even niet, denk ik. Ik ben al doorgelopen naar de vertrekhal als iets in me beslist: terug. Ga het nu kopen. Zo gedacht, zo gedaan. Ik loop terug. Pak het boek. Reken het boek af.
Denken, mijmeren, voelen, filosoferen
Op de eerste dag in Codiponte stel ik het nog even uit eraan te beginnen. Maar als ik eenmaal ben begonnen pakt het boek me zoals ik nog zelden word gepakt door een ervaringsboek over Verlaat Verdriet-thema’s. Het ene moment lees ik door, door, door, door. Het andere moment lees ik iets wat me aan het denken zet. Waar ik – in de rust en de stilte van de Concia bij Maartje en Davide – uren over kan denken. Mijmeren. Voelen. Filosoferen.
Je merkt het al lezend in deze blog. Bij andere boekbesprekingen doe ik m’n best zo neutraal mogelijk informatie te delen. Bij dit boek lukt me dat niet. Dit boek wil ik helemaal met je delen. Zo helder, en zo mooi geschreven. Beeldend. Openhartig. Integer. En vooral ook: leerzaam.
Dochter en moeder
Wel vermoed ik dat dit boek vooral een boek is voor dochters die hun moeder verloren door een lang ziekteproces. Deze dochters wil ik vooral zeggen: koop het boek. Leen het. Lees het.
Ook voor andere Verlaat Verdriet-ers
Voor Verlaat Verdriet-ers die niet dochter zonder moeder zijn: ook voor jullie een boek dat op een bijzondere manier een werkelijkheid laat zien van jong ouderverlies. Laat zien dat kinderen die een ouder gaan verliezen door de dood hele gewone kinderen zijn. Dat ouders die te jong gaan sterven hele gewone mensen zijn die niet dood willen gaan, terwijl hun kinderen nog jong zijn. Dat ouders die overblijven hele gewone mensen zijn, die ongewenst alleenstaand ouder zijn geworden. Dat niemand heeft kunnen oefenen hoe je dat alles het beste kunt doen. Dat alle tips en goedbedoelde adviezen niet kunnen tippen aan de werkelijkheid van wat er gaande is in een gezin met een levensbedreigend zieke ouder.
Citaat
…..‘De vrouw die ik nodig had was de vrouw van het bandje, van de video’s, de vouw die had gevochten, geleden en voor mijn geboorte al een leven had gehad. Ik had alle aspecten van mijn moeder nodig, niet alleen de warmte en tederheid die ze me had gegeven toen ik klein was. Ze had een spoor aan broodkruimels achtergelaten die naar haar, en naar mijn toekomst leidden, maar om die allemaal te vinden moest ik veel beter kijken. Ik moest vragen gaan stellen….’
Complimenten
Mijn grote complimenten gaan uit, zowel naar de schrijfster van het boek: Genevieve Kingston, als naar de uitgever/uitgeefster die deze parel heeft gevonden, en geschikt heeft gemaakt voor Nederlandstalige Verlaat Verdriet-ers.
De weg van liefde
Wil je, net als ik, ervaren wat de rust en de stilte van Codiponte ook jou kan brengen? Lees meer over onze schrijf-retraite De weg van liefde, 2024.
Meer lezen, zien, doen
- Heb ik je ooit verteld
- La Concia
- De weg van liefde
- Verlaat Verdriet
- Teruggaan om verder te kunnen
- YouTube
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- De mythe van veerkracht, en wetenschappelijk onderzoek - 15 september 2024
- Gedicht van Wislawa Szymborska: Grote pret - 11 september 2024
- Kennismaken met Casa Matilde - 9 september 2024