Wetenschappelijk onderzoek
‘Er moet wetenschappelijk onderzoek gedaan worden naar Verlaat Verdriet.’ Ik hoor het vaak van Verlaat Verdriet-ers. En ja: in de eerste jaren van mijn Verlaat Verdriet-werk opperde ik het ook.
Meer dan vijfentwintig jaar geleden stelde ik het voor aan een wetenschappelijk medewerker van een van de universiteiten. Hij keek me aan en zei: ‘Titia, dat is een veel te groot onderzoek. Dat gaat veel te veel kosten. En er is niemand die dat wil betalen.’ Ik vroeg het aan een hoogleraar, tevens ervaringsgenoot. ‘Ja, dat zouden we moeten doen.’ was zijn antwoord. En kwam er nooit op terug.
Twee hoogleraren erkenden afgelopen jaar, onafhankelijk van elkaar, volmondig: wij, wetenschappers, hebben dit gebied helemaal laten liggen.’ ‘De problematiek van Verlaat Verdriet-ers is serieuze problematiek.’ zei de ene hoogleraar, tevens ervaringsgenoot, daarover. ‘Ik heb bewondering voor jouw werk’, zei de andere hoogleraar. ‘Daar wil ik graag op voortbouwen.’
Veerkracht na verlies
Wetenschappelijk onderzoek naar jong ouderverlies aan de Universiteit van Leiden. Veerkracht na verlies. Ik ken verschillende Verlaat Verdriet-ers die zich hadden aangemeld als respondent voor dit onderzoek. Zij wilden graag bijdragen aan ontwikkeling van wetenschappelijke kennis van de gevolgen van jong ouderverlies op de langere termijn. Bij het lezen van de beschamend oppervlakkige vragen in de vragenlijst die ze per mail ontvingen haakten de eersten al af. ‘Hier werk ik niet aan mee!’ Een andere Verlaat Verdriet-er, orthopedagoog van professie, werkte zich door de vragen heen. Deze Verlaat Verdriet-er wilde per sé uitgenodigd worden voor het aangekondigde interview. Ze meldde zich op de afgesproken tijd voor het interview. Ergerde zich aan de onverschilligheid van de interviewster, en het totale gebrek aan diepgang van de vragen. ‘Hier stop ik mee.’ besloot ze, ‘Dit dient geen enkel doel.’ En wandelde binnen een half uur gefrustreerd weer naar buiten.
Veerkracht
Het proefschrift is klaar. De onderzoekster is gepromoveerd. Via de app kreeg ik een bijdrage op LinkedIn van twee psychologen. Hun conclusie: Hieperdepiep!! Dankzij de veerkracht van kinderen die jong een ouder verliezen is er geen probleem.
Wetenschappelijk vastgesteld: wij hebben geen probleem (of ons probleem is: wij hebben geen veerkracht). Wat te doen? Aan de schandpaal? Of deze dames uitnodigen deelnemer te zijn aan ons symposium Teruggaan om verder te kunnen komend voorjaar?
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Rien Poortvliet: De kabouter - 30 november 2024
- Liefde voor De weg van liefde - 23 oktober 2024
- Andreas Jonker: En toen vonden ze mijn vader - 27 september 2024