Andreas Jonkers: En toen vonden ze mijn vader.
Andreas Jonkers, 11 jaar toen hij zijn vader verloor, zag zijn vader in zijn leven precies drie keer: één keer levend, één keer opgebaard en één keer bij de begrafenis. Zijn vaders lichaam vertoonde tweeënveertig messteken toen het werd gevonden op een talud in Amsterdam-Oost.
Andreas groeide, zoals zoveel kinderen, zonder vader op. Nooit had hij de behoefte te weten wie zijn vader was, waarom hij zo gruwelijk aan zijn einde was gekomen en wie dat had gedaan. Tot hij zelf een kind kreeg. Toen werden de vragen prangender dan ooit. Wat was er met zijn vader gebeurd? Wat voegt een vader eigenlijk toe? En hoe word je een vader als je er nooit een hebt gehad?
En toen vonden ze mijn vader is een onthullend en aangrijpend verhaal over de dood van een vader, de geboorte van een zoon en de vraag wat het betekent om met en zonder vader op te groeien.
Citaat
…… Zo kan het gaan met afwezige vaders. Ik zag bij andere gezinnen hoe het was, ik ging naar school, ik ging studeren. Anderen dan je vader vangen je op, compenseren het. Ze brengen je dingen bij, bieden veiligheid en aandacht.
Dus ik dacht er niet aan, die zogenaamde vader. Ik wist niet wie hij was, ik voelde er niks bij, en het kon me weinig schelen dat hij helemaal verdween. Tot mijn zoon. Tot dat sigarenkistje, die brief en die verhalen……… (bladzijde 179).
Boek bestellen
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Rien Poortvliet: De kabouter - 30 november 2024
- Liefde voor De weg van liefde - 23 oktober 2024
- Andreas Jonker: En toen vonden ze mijn vader - 27 september 2024