Veerkracht, overleefkracht en veranderkracht
Veerkracht
Een woord dat veel wordt gebruikt. Veerkracht. Zeker in de wereld van verlies en rouw. En zeker ook als het gaat om kinderen en verlies. ‘We moeten de veerkracht van kinderen niet onderschatten.’ ‘Kinderen passen zich zo gemakkelijk aan.’ Veerkracht. Het woord heeft zo’n mooie klank. Zo’n mooie gevoelswaarde ook. Zo veelbelovend. Hoe mensen altijd hun blik op de toekomst kunnen richten, waardoor ze in staat zijn moeilijkheden te overwinnen die op hun pad komen.
Overleefkracht
Een stuk minder aantrekkelijk is het woord Overleefkracht. Je voelt het onmiddellijk bij het woord overleefkracht. Hier is iets aan de hand. Hier is iets mis. Helemaal mis. En daar moet je dan maar het beste van zien te maken. Je moet het zien te overleven. Dat is wat er gebeurt bij kinderen die in hun jeugd hun ouder(s) verliezen door overlijden. Wat er aan de buitenkant heel aardig uitziet – ze redden het wel, zeker als ze daar een beetje hulp bij krijgen – ziet er aan de binnenkant vaak totaal anders uit. Daar is ontreddering. Daar is angst. Eenzaamheid. Verdriet. Pijn. Leegte. Boosheid. Onbegrip. Gevoelens van machteloosheid. Geen idee hebben hoe het verder moet. Leven is overleven geworden. Overleefkracht in plaats van veerkracht.
Veranderkracht
Om een verlaat rouwproces – een proces van verandering – aan te gaan, en vooral ook vol te houden, hebben Verlaat Verdriet-er Veranderkracht nodig. Over overleefkracht beschikken Verlaat Verdriet-ers wel. Dat hebben ze aangetoond. Maar zo goed als overleefkracht vaak naar binnen wordt gericht als het gevaarlijk wordt – zo overleef je – zo goed moet veranderkracht naar buiten gericht zijn. Gericht op de uitweg die de weg vrijmaakt naar de toekomst. Van overleven naar leven. Een intens en intensief veranderproces. Een proces dat angst oproept. Twijfel. Weerstand. Ontreddering. Gevoelens van machteloosheid. Want wat gebeurt er met je als je veranderingen in werking gaat zetten? Tien tegen één spelen dan de overlevingspatronen op.
Hulpverleners
Verlaat Verdriet en verlate rouw kennen veel vormen en veel lagen van hardnekkige overtuigingen: overlevingspatronen. Achter die hardnekkige overtuigingen verschuilen zich angsten. Diepe, existentiële angsten. Dat is de angstaanjagende chaos die Verlaat Verdriet-ers vaak voelen als ze hun verlate rouwproces aangaan. Daar zit de angst voor het cascade-effect. De angst overspoeld te worden door een vloedgolf van emoties. Een vloedgolf die nooit meer zal stoppen. De angst in een diep gat te verdwijnen. En daar nooit meer uit te komen. Dat is de weg die Verlaat Verdriet-ers in hun verlate rouwproces aangaan. De weg waarvoor ze – elke keer weer opnieuw – zichzelf moeten verleiden toch nog weer een nieuwe stap te zetten. Dat is de weg waarvoor ze jou als hulpverlener nodig hebben.
Teruggaan om verder te kunnen
Teruggaan om verder te kunnen. Niet voor niks heet het symposium voor hulpverleners Teruggaan om verder te kunnen. Dit symposium laat jou, als hulpverlener, niet alleen de complexiteit zien van een verlaat rouwproces, maar ook de onmiskenbare schoonheid van een verlaat rouwproces. Van de weg terug naar het oorspronkelijke Zelf. Wij, Verlaat Verdriet-ervaringsdeskundigen, nodigen je van harte uit. Ga mee op deze weg terug. De weg terug, om verder te kunnen gaan. Wij – Verlaat Verdriet-ers – zijn er klaar voor. Hulpverlener: jij ook?
Lees meer
- Kenniscentrum Verlaat Verdriet
- Teruggaan om verder te kunnen – boek van Titia Liese
- Gat in je ziel – boek van Titia Liese
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Een kleinigheidje dat geen kleinigheidje is - 17 februari 2025
- Verlaat Verdriet; verbinden, vertrouwen, en verdergaan - 16 februari 2025
- Vera heeft ontdekt dat ze wél gewenst was - 16 februari 2025