Verbinden, vertrouwen, en verdergaan
‘Ik ben me er voor het eerst van mijn leven echt van bewust wat ik doe. Zodra ik een soort van onveiligheid voel stap ik in bekende overlevingsstrategieën. Dan vertel ik mezelf dat het goed gaat met me. Dat ik het red. En ik geloof dat zelf. Want ik red het’. Aan de telefoon spreek ik een Verlaat Verdriet-ster die ik ken vanaf de allereerste tijd van de Verlaat Verdriet-workshops. Ze verloor jong haar vader. We hebben veel samen gedaan in Verlaat Verdriet-verband. In de loop van de jaren heeft zich een hechte vriendschappelijke band tussen ons ontwikkeld.
Overlevingsstrategieën
Afgelopen najaar ontdekte ze een knobbel in haar borst. Haar leven stond ineens helemaal op de kop. Al haar overlevingsstrategieën gingen weer in werking. Inmiddels is er meer duidelijkheid over het te volgen traject. En dus rust. Nu realiseert ze zich wat er met haar gebeurde tijdens de eerste paniek. Ze stapte in alle haar bekende overlevingsstrategieën. En vertelde zichzelf: het gaat goed met me. Ik red het wel. Nu realiseert ze zich hoezeer ook dat een overlevingspatroon is, jezelf – en de buitenwereld – vertellen dat het goed gaat met je. Dat je het redt. Nu voelt ze de steun van mensen om haar heen. Schouder-aan-schouder. Ze voelt wat verbinden en vertrouwen doen met haar. ‘Wat een bijzondere, en leerzame ervaring.’ zegt ze aan de telefoon.
Schouder-aan-schouder
Zelf ervaar ik in deze zelfde tijd ook iets van de aller diepste diepte van het verlies van mijn moeder toen ik acht was. Ik voel Verlaat Verdriet-ers naast me staan. Schouder-aan-schouder. Een uitdrukking die ineens in deze tijd voor mij een hele bijzondere betekenis heeft gekregen. Verlaat Verdriet-ers om me heen, met wie ik samenwerk. Schouder-aan-schouder. Bijvoorbeeld bij de organisatie van het symposium voor hulpverleners Teruggaan om verder te kunnen. Verlaat Verdriet-ers die naast me staan. Met wie ik samen plannen maak om Verlaat Verdriet en verlate rouw een zichtbare en waardevolle plek te geven in de samenleving.
Verbinden, vertrouwen en verdergaan
Schouder-aan-schouder. Verbinden. Vertrouwen. Samen verdergaan. Dat is wat ik nu tot in het diepste van mijn vezels kan voelen. En nu durf ik, voor het eerst van mijn leven, te voelen hoe ik – al in de tijd van de ziekte van mijn moeder – heb besloten: ik moet het alleen doen. Ik moet mezelf redden. Nu er zoveel mensen om me heen staan die me het gevoel geven: samen kunnen we bouwen, durf ik het aan te voelen hoe ik als kind heb besloten: ik moet het alleen doen.
Patroon
In het diepste van mijzelf ervaar ik het patroon dat ik in me heb gedragen. Ik moet het alleen zien te redden. Ik moet mezelf – en de buitenwereld – laten zien dat ik het red. Dat het goed gaat met me. Een realisatie die ik nu kan voelen tot in de diepste vezels van m’n lijf. Een realisatie die me doet schudden op m’n grondvesten. Maar die me ook weer zoveel leert over de diepste diepte van het verlies van mijn moeder in mijn kindertijd. Een ervaring waarvan ik hoop dat ook mijn Verlaat Verdriet-ervaringsgenoten hiervan kunnen leren: dit hoort er ook bij. Mogelijk ook bij jou.
Symposium voor hulpverleners
Ben je hulpverlener? Kom je in je werk Verlaat Verdriet-ers tegen? Werk je met Verlaat Verdriet-ers? Leer meer over de levenslange invloed van de vroege dood van een ouder. Symposium voor hulpverleners op zaterdag 5 april 2025. Meld je aan Kenniscentrum Verlaat Verdriet.
lezen
Rouw kent geen tijd
Titia Liese over Verlaat Verdriet en verlate rouw in 13 modules
#verlaatverdriet #verlaterouw #ruptuur #onomkeerbaarverlies #teruggaanomverdertekunnen #symposiumvoorhulpverleners #kenniscentrumverlaatverdriet
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025