Zeven mei 2025. De geboortedag van mijn moeder. Mijn moeder werd geboren op 7 mei 1908, en overleed op 26 december 1957. Mijn moeder was 49 jaar, ik was 8 jaar. Elk jaar op 7 mei gaan mijn gedachten naar de geboortedag van mijn moeder. Dit jaar op wel een heel bijzondere manier. Over een uur hebben we een video-call over de keuze van het bouwbedrijf dat de restauratie van Casa Matilda uit zal gaan voeren.
Huis voor levensverhalen
Het afgelopen jaar is een lastig jaar geweest. Voor mij. Voor Maartje en Davide. En voor ons project op het pleintje van Codiponte. De toegekende Europese subsidie voor de restauratie kreeg niet de vorm die het oorspronkelijk had. Als gevolg daarvan deed zich een financieel gat voor dat ik niet zelf kon overbruggen. Naarmate het huis in slechtere staat begon te verkeren groeide mijn probleem. Ik weet nu hoe je ’s nachts wakker kunt schrikken van het geluid van naar beneden stortende balken in een huis op ruim 1300 kilometer van je bed. Hoe kan ik nog iemand overtuigen van het bijzondere project op het pleintje van Codiponte: Casa Matilda, Huis voor levensverhalen. Zelf zag ik er geen gat meer in. Maar ik moest. Ik moest iets doen. Maar wat?
Casa Matilda
Tot een oud-medecursiste van de cursus Italiaans contact met me legde. ‘Ik weet misschien iemand die jou kan – en wil – helpen. Ik geloof in jouw project. Misschien kunnen we hem meekrijgen.’ Wat kan er veel gebeuren als je perspectief verandert van negatief naar positief. Ik ervaar weer wat dat allemaal met je kan doen. En doet. Ik kan het weer helemaal voelen. Natuurlijk moet dat project daar komen. Op het pleintje. In Codiponte. Casa Matilda. Huis voor levensverhalen. Een thuis waar mensen van over de hele wereld naartoe kunnen komen om te werken aan hun levensverhaal. Met hun levensverhaal. Samen kunnen komen. Samen kunnen werken. Elkaar ontmoeten. Samen delen. Leren van elkaar. Insième. Samen. Ik houd je graag op de hoogte van Casa Matilda in nieuwer perspectief.
