‘Het lukt me niet meer.’ ‘Ik krijg het niet meer voor elkaar.’ Al een aantal maanden voelde ik hoe de – innerlijke – turbulentie van de afgelopen jaren z’n tol was gaan eisen. Ik wilde wel. Maar ik bracht het niet meer op. Te doen wat ik moest doen. Te doen wat ik wilde doen.
Verandering van perspectieven. Verbindingen die losraakten. Verbindingen die opnieuw verbonden moesten. Steeds meer moest ik mezelf onder druk zetten. Geweld aandoen. ‘Tijd om naar Terschelling te gaan’ realiseerde ik me. Gelukkig had ik al een tiendaagse voor mezelf gepland. M’n Terschellingse plek waar ik me voluit gelukkig kan voelen. Maar waar ik me ook voluit ongelukkig kan voelen, omdat ook dat bij mijn leven hoort. Tien dagen niks doen. Behalve dat wat uit mezelf komt.
En dan gebeurt het. Zie je het voor je? Na twee dagen het eerste moment. Waarom heb ik nou niet even dit gedaan? Waarom heb ik nou niet even dat gedaan? ‘Nee’, spreek ik mezelf streng toe. ‘Je zou niks doen, weet je nog? Ook als het niet goed voelt om niks te doen.’ Gelukkig heb ik deze dagen naar mezelf geluisterd.
Helen in rust en stilte op terschelling
Gisteravond fietste ik nog even over de dijk langs het Wad. De zon zakte langzaam achter de duinen. Hoogwater. Windstil. Alles stil. Ik ook. Van binnen. Geheeld in rust en stilte. Ik heb er weer zin in. Zie de zin weer in wat ik doe. Zie de zin weer van wat ik doe.
De weg van liefde in Codiponte 2024
Verlang jij ook zo naar rust en stilte. Naar verbinding met jezelf? Naar helen in rust en stilte? Lees dan meer over De weg van liefde in Codiponte. Waar je mag zijn die je bent. Waar je je geborgen voelt. Gezien. Begrepen. Verzorgd. De plek waar oud zeer kan helen.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- De mythe van veerkracht, en wetenschappelijk onderzoek - 15 september 2024
- Gedicht van Wislawa Szymborska: Grote pret - 11 september 2024
- Kennismaken met Casa Matilde - 9 september 2024