Opgeven is geen optie. Het klinkt wel stoer. Iets voor sporters. Voor topsporters. Iets waar je heel ver mee kunt komen. Succes mee kunt oogsten. Waardering. Respect. Waar je complimenten mee kunt oogsten. Maar is dat altijd zo met ‘opgeven is geen optie’?
Mensen redden
Voor mensen die in hun jeugd getraumatiseerd zijn, bijvoorbeeld door het onomkeerbare verlies van een ouder door de dood, is opgeven vaak geen optie. Ze hebben de neiging andere mensen te willen redden. Ten koste van alles gaan ze door. En door. En door. Met redden. Las ik onder meer in het boek van Bessel van de Kolk: Traumasporen. Ik herken het. Ik herken het bij mijzelf. Bij andere Verlaat Verdriet-ers. Maar is het dan nog steeds een positief gegeven? Zegt ‘opgeven is geen optie’ iets over jouw doorzettingsvermogen, wat je als positief zou kunnen labelen? Maar is dat echt zo positief? Of is er mogelijk eigenlijk sprake van het niet los kunnen laten van hardnekkige overtuigingen? Van overlevingspatronen?
Overlevingspatronen
Volwassenen die in hun jeugd getraumatiseerd zijn hebben de neiging in hun volwassenheid andere mensen te willen redden. Wat geef je dan niet op? Geef je de ander niet op? Of geef je je overlevingspatronen niet op? Altijd maar doorgaan? Want als je opgeeft: wat blijft er dan over? Ben je misschien onbewust bang dat je ook dood zult gaan als je opgeeft? Heeft onze jeugdervaring met de dood ervoor gezorgd dat ‘opgeven’ voor ons associeert met ‘dan ga je dood’?
Grenzen
In mijn persoonlijke leven word ik er stevig mee geconfronteerd. Ben ik iemand aan het redden? Iemand die een bijzondere plek inneemt in mijn leven. Zwaar getraumatiseerd in zijn jeugd. Iemand van wie ik dacht ‘Ik moet vertrouwen hebben. Vertrouwen dat het goed komt. Ook als ik dat vertrouwen niet heb. Juist dan moet ik vertrouwen hebben. Hoever ga ik. Over hoeveel grenzen ga ik. Hoe lang heeft het zin dat ik mee beweeg. Steeds weer mijn eigen grenzen verleg. Wat doet dat met hem? Voor hem? Wat doet dat met mij? Voor mij?
Voorbeelden
- Altijd voor anderen klaarstaan. Waarom? Is dat omdat je zo goed weet wat de ander nodig heeft? Omdat je niet wilt dat de ander ten onder gaat? Omdat je zo goed weet hoe dat voelt?
- Altijd geven. Zorgen voor anderen. Wat doe je dan? Geef je de ander wat je zelf zo graag had willen krijgen? Waar je zelf te veel in bent misgelopen? Zorg? Steun? Begrip? Liefde? Gevoel van onvoorwaardelijkheid?
- Je altijd aanpassen aan de wensen van anderen. ‘Ik ben niet belangrijk’.
- Heb je het gevoel nodig dat je nodig bent?
- Wil je waardering krijgen? Een pleister op de wonde van jouw onderontwikkelde gevoel van eigenwaarde?
- Twijfel je aan je recht op bestaan? Denk je dat je het nodig hebt je bestaansrecht veilig te stellen? Te verdienen?
Zoektocht
Herken je de neiging bij jezelf anderen te willen redden? Heb je je ooit afgevraagd: wat doe ik eigenlijk? Waarom doe ik dat eigenlijk? Hoe komt het dat ik dat doe? Mogelijk herken je de situaties. Herken je de dilemma’s. Door mijn eigen ervaring heb ik er veel over nagedacht. Wie weet heb je iets aan mijn gedachten. Sluiten ze aan bij jouw eigen gedachten. Of brengen ze een nieuw perspectief. Het helpt je in je zoektocht als je antwoorden vindt die bij jou passen. Het helpt je in de zoektocht van zoveel Verlaat Verdriet-ers. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat doe ik?
Lees meer
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025