Geitenwollen sokken
Nog geen honderd meter van mijn Terschellingse plek staat een groepje geiten in de duinen. Al sinds jaren staan ze daar (ja precies: die op de foto). Altijd als ik langs deze geiten kom, moet ik denken aan de geitenwollen sokken die me jaren geleden een enorme – en bevrijdende – huilbui bezorgden.
Moeder
Een jaar of twintig geleden leerde ik P. kennen via een organisatie waar ik voorzitter van was. P. is zo’n twintig jaar ouder dan ik. Er klikte iets moois tussen ons.
Niet lang na onze eerste kennismaking liet ik mij bij een volgende ontmoeting plompverloren tegen haar ontvallen: ‘Als ik nog een moeder uit mocht zoeken, dan wilde ik jou.’ Zelf werd ik net zo verrast door deze opmerking als P. dat op dat moment was.
Sokken
Op een avond ging ik naar P. Ze woonde, samen met haar man, een paar kilometer van mijn huis. Ik ging op de fiets. En kwam in een ongelofelijke regenbui terecht. Doornat en koud kwam ik bij P. aan. Onmiddellijk riep ze: ‘Ik ga een trui voor je van boven halen. En straks brengt K. je met de auto naar huis.’
De warme trui trok ik aan. De mededeling dat K. me met de auto naar huis zou brengen deed me goed. Maar wat me het allermeest goed deed waren de warme sokken die P. mee naar beneden nam en op de verwarming legde. ‘Trek die zometeen aan‘ zei ze. (ja precies: geitenwollen sokken).
Huilbui
Eenmaal thuis overviel me ineens een enorme huilbui. Toen ik weer wat bijgekomen was realiseerde me: die zorg, die heb ik dus nooit meer gehad.
Geitenweitje
Altijd als ik langs dat geitenweitje in de duinen kom en de geiten zie staan denk ik even: sokken. (Ja precies: geitenwollen sokken).
En nog altijd, al is het bijna twintig jaar later, kan ik voelen hoe goed die zorg van P. mij toen heeft gedaan.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025