‘De moeder van Leonardo da Vinci verdween al vroeg uit zijn leven. Er zijn mensen die zijn fascinatie voor – en zijn schilderijen van – Madonna’s met kind en hun speciale intimiteit verklaren uit het gemis van zijn eigen moeder’. We maken een rondgang door de Hermitage in Sint Petersburg onder leiding van een fantastische kunsthistorica/gids.
Op die zelfde plek, en op dat zelfde moment, krijgt de lijst die ik ooit begon naar aanleiding van Do orphans rule the world? – en die zich steeds verder uitbreidt – een extra dimensie. Ineens is een lijst met namen van beroemde wereldburgers niet meer voldoende. Ook niet als die voorzien is van geboortedatum, overlijdensdatum, leeftijd van verlies van een ouder en waar mogelijk een citaat van deze ‘Verlaat Verdriet-ers’. En ook het idee (soms in de vorm van een aanname) dat je, ondanks het vroege verlies van een ouder, best nog wel eeuwige roem kunt oogsten voldoet niet meer.
Net als wij – Verlaat Verdriet-ers van nu – zijn deze mensen uit de geschiedenis gewoon mensen die – ondanks het vroege verlies van hun ouder(s) – groot hebben moeten zien te worden. Die in hun leven, en in hun werk, het gemis van de steun van hun ouder(s) hebben ervaren. Of juist hebben ervaren hoe andere mensen hun belangen via het ontbreken van de ouder(s) hebben weten te benutten, zoals bij sommige regerende Verlaat Verdriet-ers het geval is geweest.
Al werkend groeit de lijst van Do orphans rule the world? Niet alleen met namen, nu ook met afbeeldingen. Verlaat Verdriet-kunstenaars, die zelfportretten vervaardigden, Verlaat Verdriet-ers die andere Verlaat Verdriet-ers op het doek vastlegden, Verlaat Verdriet-ers die door andere kunstenaars vereeuwigd zijn.
Kunstenaars die hun verlangen aan het doek toevertrouwden, zoals Leonardo da Vinci. Kunstenaars die op doek hun pijn, hun angst en hun verdriet laten zien, zoals Edvard Munch.
Ineens – op een dag – viel me het woord Pinacotheek te binnen. ‘Dat gaan we doen’ dachten de Verlaat Verdriet-er, de bibliothecaris, de (demi-)historica en de (demi-)kunsthistorica in me. En zie daar: aan het einde van 2013 is ‘Verlaat Verdriet en Pinacotheek’ geboren. Een virtuele Pinacotheek, die nog groeiend is, maar die je inmiddels al menig vereeuwigd Verlaat Verdriet-er toont.
Ter inspiratie: Pinacotheek.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Een kleinigheidje dat geen kleinigheidje is - 17 februari 2025
- Verlaat Verdriet; verbinden, vertrouwen, en verdergaan - 16 februari 2025
- Vera heeft ontdekt dat ze wél gewenst was - 16 februari 2025