Kijken in de ziel
Op maandagavond 2 december 2017 werd het NPO-programma van Coen Verbraak: Kijken in de ziel – De achterblijvers uitgezonden.
Uitzending
Zelf heb ik de uitzending niet gezien. Over de uitzending zelf kan ik dus niet iets zeggen.
Rouw is een omgekeerde vorm van verliefdheid
Wel las ik gisteren in de trein de recensie van Hanna Bervoets in de Volkskrant van dinsdag 3 januari 2017.
Over die recensie kan ik wel iets zeggen.
Dubbel ouderverlies
Eén van de mensen die werd geïnterviewd, was een man die als kind zijn beide ouders was verloren bij de vliegramp van Tenerife. Dubbel ouderverlies dus.
In de inleiding van de recensie werd deze man keurig genoemd als één van van de geïnterviewden. Vermeld werd eveneens keurig het feit dat hij zijn beide ouders verloor.
Verdwenen
Het artikel sluit af met opnieuw een vermelding van de verschillende mensen, met hun verschillende soorten van verliezen.
Alle genoemde verliezen gingen over verliezen van de geïnterviewden die zij hebben geleden in hun volwassenheid.
Geen woord meer over de man die als kind zijn – beide! – ouders verloor.
Verdwenen.
Gewoon helemaal verdwenen.
Geen toeval
Ik loop al veel te lang mee in het Verlaat Verdriet-werk, om niet te weten dat dit geen toeval is.
Jong ouderverlies bij volwassenen verdwijnt.
Verdwijnt altijd weer.
Verdwijnt gewoon helemaal uit het zicht.
Hebben we het niet meer over.
Geloof me – het is geen toeval dat ook in dit artikel jong ouderverlies weer helemaal uit het zicht is verdwenen.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025