‘De oorlog is pas afgelopen als ouders hun kinderen weer gewoon Adolf noemen’
Deze zin las ik lang geleden in een column van Hugo Brandt Corstius.
Ik ben hem nooit vergeten.
In de polder
Vanochtend vroeg fietste ik de polder in, richting Nunspeet aan Zee (ja, dat bestaat echt). Al snel kwam ik een fietsende witte man/vader tegen, die twee prachtige, kleine zwarte meisje op kleine fietsjes begeleidde. Vast op weg naar school.
Vraag
Ik heb het me al vaak afgevraagd: adopteren zwarte mensen witte kinderen?
Ik zie het nooit, maar dat kan natuurlijk aan mij liggen. Misschien let ik er niet genoeg op.
Of is de ongelijkheid tussen mensen pas afgelopen als zwarte mensen ook ‘gewoon’ witte kinderen adopteren? Als zwarte papa’s hun witte kinderen op kleine fietsjes door de polder naar school brengen?
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Narcis, boek van Judith Fanto - 6 december 2025
- Hulpverlening en ervaring ontmoeten elkaar bij symposium - 20 november 2025
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
