‘Het leven gaat verder.’
Het is zo’n cliché waar je gemakkelijk geïrriteerd door raakt. Tenminste: ik. Hoezo – het leven gaat verder. Natuurlijk. Het leven gaat verder. Maar hoe dan? Hoe doe ik dat?
Zelf ondervond ik het de afgelopen maanden weer aan den lijve (letterlijk: ook mijn lijf deed mee!). Ziekte (van mijn partner). Onzekerheid over de toekomst. Levenseinde – hoe verhoudt je je daar ook al weer mee. Ontregeld raken. Niet kunnen focussen op je werk. Behoefte aan rust. Tijd. Ook voor mezelf. Ruimte voor emoties. Voor nadenken. Bezinning.
Ein Loch in meiner Seele
Het leven gaat verder. En dan gebeuren er ook mooie en bijzondere ‘dingen’. Verlaat Verdriet-‘dingen’ die ik hier graag met je deel.
Zo ontving ik een paar weken geleden het boek ‘Ein Loch in meiner Seele’ van Bert Pekelder. Nauwkeuriger gezegd: het samenwerkingsproject van Bert en mij. Waarin Bert niet alleen het voortouw heeft genomen, maar letterlijk het hele boek heeft gemaakt. Samenstellen. Vertalen. Vormgeven. Uitgeven.
Bert: ik weet dat ons project je bloed, zweet en vooral tranen heeft gekost. Wat ben ik ongelofelijk trots op je!
En wat bijzonder om dit mee te mogen maken. Informatie-voorziening voor Verlaat Verdriet-ers in het Duitse taalgebied. Tot nu toe letterlijk een gat in een belangrijk gebied van verlies, verdriet en rouw: de gevolgen van jong ouderverlies op de langere termijn.
Journalisten
‘Een journaliste van een grote krant in Zuid Duitsland heeft contact met me opgenomen voor een interview’ vertelt Bert aan de telefoon.
Nederlandse journalisten: volg het voorbeeld van jullie Duitse collega. Heus. Je kunt het. En heus: je doet er goed werk mee!
Gat in je ziel
Voor Nederlandse Verlaat Verdriet-ers: Gat in je ziel.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025