Doodzwijgen en openheid
‘Over verlies moet je praten.’
‘Een overledene mag je niet doodzwijgen.’
‘Openheid is belangrijk bij rouw.’
‘De realiteit van het verlies onder ogen zien.’
Niet doodzwijgen
‘Rouwdeskundigen’ weten het doorgaans zeker: een overledene moet je niet doodzwijgen.
Over een verlies moet je praten.
Openheid is belangrijk bij rouw.
Om verder te kunnen is het noodzakelijk de realiteit van een verlies onder ogen te zien.
Dat moet je niet alleen als volwassene.
Ook kinderen moeten dat.
Om verder te kunnen.
Wel doodzwijgen
Hoe merkwaardig is het dan toch dat deze verworven inzichten nooit op lijken te gaan als het gaat over de gevolgen van jong ouderverlies op de langere termijn. Verlaat Verdriet en verlate rouw worden, ook door ‘rouwdeskundigen’, in veel gevallen nog altijd genegeerd. Doodgezwegen.
Doodzonde
Afgelopen week kreeg ik een link toegestuurd naar een artikel in Trouw: Moet je een kind dat een ouder heeft verloren daarnaar vragen? Of is school juist een plaats waar die rouw niet bestaat?
Aan het woord de ‘rouwdeskundigen’ Mariken Spuij en Daan Westerink over kinderen, verlies en rouw. Aanleiding voor het artikel is een vraag in verband met een 17-jarige jongen die in korte tijd zijn beide ouders verloren heeft. In het artikel het ge-ijkte verhaal van de dames.
En weer: geen enkel woord over de levenslange invloed van het vroege verlies van een ouder door de dood. Of, zoals in het geval van deze jongen, het verlies van beide ouders.
Geen woord over het feit dat de kans aanwezig is (zeg maar rustig: groot is) dat deze jongen als volwassene nog het één en ander aan verwerkwerk te doen zal hebben. Dat verlate rouw na jong ouderverlies heel natuurlijk is. En heel gewoon. Dat je daar hulp voor kunt zoeken. En hulp voor kunt vinden (nou ja: daar valt ook nog artikel over te schrijven…..).
Geen woord daarover.
Doodzonde!
Verbijsterend
De ouderwetse methode dus: als je net doet alsof het er niet is, dan is het er niet.
Niks niet doodzwijgen.
Niks openheid.
Niks de werkelijkheid onder ogen zien.
Niks erover praten.
Verbijsterend.
Verbijsterend dat dit kennelijk nog steeds gebeurt.
Uitgerekend bij de beroepsgroep ‘Rouwdeskundigen’ die zelf openheid en de werkelijkheid onder ogen zien bij verlies en rouw altijd weer benadrukt.
Werkelijkheid
Dus: kom op dames en heren ‘rouwdeskundigen’: zie de werkelijkheid van de impact van jong ouderverlies eindelijk eens onder ogen.
Erken nu eindelijk eens de realiteit van het bestaan van de gevolgen van jong ouderverlies op de langere termijn.
Wegwijs
Ik weet zeker dat er een heleboel Verlaat Verdriet-ers zijn die jullie graag wegwijs maken in dit voor jullie kennelijk nog steeds hoogst onbekende gebied.
Welkom
Welkom dus in de wereld van Verlaat Verdriet-ers.
Zie.
Hoor.
Leer.
Neem je eigen theorieën over doodzwijgen, het belang van openheid en onder ogen zien van de werkelijkheid eindelijk eens serieus.
Doodzwijgen is nog altijd doodzonde.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Narcis, boek van Judith Fanto - 6 december 2025
- Hulpverlening en ervaring ontmoeten elkaar bij symposium - 20 november 2025
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025