Zondagochtend vroeg. Ik heb m’n fiets gepakt. Nu het nog koel is en stil ga ik een eind fietsen. Amper ben ik een kilometer het bos in gefietst. Dan staan een reeën-moeder en haar reeën-kind midden op het fietspad. De reeën-moeder houdt me nauwlettend in de gaten. Haar kind kijkt onbevangen om zich heen. Als ik te dicht nader loopt de moeder het bos in. Haar kind blijft nog even staan. Nieuwsgierig. Dan loop het naar z’n moeder toe. Wat heeft een reeën-kind z’n moeder hard nodig om te leren over de gevaren van het reeën-leven!
Als het over apen gaat
Ik denk aan een Verlaat Verdriet-workshop van lang geleden. Een jonge deelnemer heeft ons een parabel voorgelezen over een apen-kind dat zijn moeder is verloren. Nadat het dagenlang ontredderd z’n moeder heeft lopen zoeken zakt het treurend neer op de oever van een beek. Het apen-kind sterft van verdriet. Tranen met tuiten bij de andere deelnemers. De jonge Verlaat Verdriet-er kijkt de groep rond en zegt mismoedig: ‘Ja, als het over apen gaat begrijpt iedereen wel dat een kind z’n moeder nodig heeft.’
Chimpansee-wezen
Gisteravond las ik verder in het boek van primatoloog Frans de Waal: De bonobo en de tien geboden. Ik las over chimpansee-groepen waarin volwassen chimpansees de volledige zorg op zich nemen voor wees geworden chimpansee-kinderen. Niet alleen chimpansee-vrouwen, maar evengoed chimpansee-mannen adopteren jonge wezen en zorgen voor ze.
Wat hebben wij mensen toch vaak merkwaardige opvattingen over menswaardig en beestachtig.
Meer lezen
Frans de Waal: De Bonobo en de tien geboden
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025