Ken je dat gevoel? ‘Verlaat Verdriet-er’ zijn?
In je jeugd je ouder(s) verloren. Als volwassene vastlopen. Geen kant meer op kunnen.
Boos. Woedend. Gefrustreerd. Ontredderd.
Een verloren leven
Het gevoel hebben een verloren leven te leiden. Mij overkwam dat. Rond mijn 40e levensjaar. Vastgelopen in mijn werk als leerkracht beroepsvorming op een internaat voor Bijzonder Jeugdwerk. Op straat toen het internaat ging sluiten. Werkloos. Werk zoeken? Hoe dan, terwijl ik totaal was vastgelopen? Een zombie in mijn eigen leven. Wat nu? Omscholing op omscholing. Nergens terecht kunnen. Wiedes. Ik wist niet wat ik wilde. Niet wat ik kon. ‘Neem mij vooral niet.’ Een verloren leven?
Een leven winnen
Borstkanker toen ik 48 was. In de WAO. Opluchting. Tijd en ruimte om mijn weg te zoeken in Verlaat Verdriet. In mijn Verlaat Verdriet-werk. In wat Verlaat Verdriet-ers nodig hebben. Mijn gevoel van eigenwaarde ontwikkelen. Zelfrespect. Een nieuwe weg in slaan. Nieuwe perspectieven. Een leven winnen.
Nu, op mijn 70e, kijk ik vooruit. Plannen voor de komende 15 jaar. Ik heb geleerd op een goede manier voor mijzelf te zorgen. Voor mijn psyche. Voor mijn lijf.
Lang heb ik het gevoel gehad dat ‘iedereen’ met reuzenstappen verder kwam in het leven. Behalve ik.
Laatbloeien
Waarmee ik maar wil zeggen: het duurt even voor je het merkt, maar dan heb je ook wat. Het voordeel van een laatbloeier zijn.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025