In 2009, in dezelfde voorjaars-tijd van het jaar, bleek ik voor de tweede keer borstkanker te hebben. Andere borst. Andere kanker. Opnieuw bestralingen. In het ziekenhuis in Arnhem. Zelfde afdeling als waar ik in 1998 werd bestraald.
Verdrongen
‘Mevrouw, u hebt het goed verdrongen’ zegt de dame achter de balie opgewekt tegen me. ‘U weet hier de weg’ zei ze na het inkijken van mijn dossier. ‘Ik weet hier helemaal niets mee’ zei ik naar waarheid. Ik had werkelijk geen idee meer. ‘Nou mevrouw, dan hebt u het goed verdrongen.’
Verdrongen? Verdrongen? ging regelmatig door mijn hoofd daarna. Heb ik het goed verdrongen als ik het niet meer weet? Of heb ik het goed verwerkt? Dat kan toch ook?
Vergeten
Afgelopen woensdag ging ik naar de jaarlijkse borst-controle. Na 2009 bleek ik in 2011 voor de derde maal borstkanker te hebben. Sindsdien blijf ik in de jaarlijkse controle. ‘U kunt morgen bellen voor de uitslag’ werd me gezegd.
Gisteravond vroeg een vriendin me of ik al uitslag had van de mammografie. ‘Oh, antwoordde ik verschrikt. ‘Vergeten te bellen’
En daar was hij weer. de vraag. Heb ik het verdrongen? Of ben ik het vergeten? (volgens mij ben ik het vergeten. Maar hoe eerlijk ben je naar jezelf als je iets hebt verdrongen?)
PS
Vanochtend vroeg heb ik gebeld. Goeie uitslag.
Ik kan het weer een jaar vergeten.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025