Psychiater
……..Mijn psychiater zei vorige week: ´Ik heb nog eens nagedacht over hoe we begonnen zijn. Er is zoveel gebeurd. In het begin dacht ik, dat het er bij u om ging dat u nog moest rouwen over de dood van uw ouders. Nu zie ik dat het veel meer gaat om het verlies en de traumatische ervaringen daarna.
‘Deze Duitse psychiater heeft licht gezien’ denk ik bij het lezen van bovenstaande woorden in de mail die ik afgelopen zondag ontving van Bert Pekelder.
Ein Loch in meiner Seele
Vorig jaar zomer nam Bert deel aan de workshop Dubbel Ouderverlies. Bert, Nederlander, 60-iger, architect, woont sinds ruim 30 jaar in Duitsland.
Bert had het zwaar. Zocht hulp bij een psychiater.
Wij hielden contact na de workshop. In november 2018 kwam ons boek Gat in je ziel uit. Ik stuurde een exemplaar naar Bert. ‘Goed boek’ reageerde hij. ‘Dat wil ik graag in het Duits vertalen. Hier in Duitsland is eigenlijk helemaal niets beschikbaar over jong ouderverlies’.
De titel was er al gauw: Ein Loch in meiner Seele.
Het vertaalwerk vroeg veel van Bert. Natuurlijk kwam heel veel van de teksten die hij vertaalde behoorlijk bij hem binnen. Maar ondertussen ging het werk door en door. Tot Bert afgelopen zondag kon mailen: ‘De opdracht voor de drukproef van het boek is afgelopen week de deur uit gegaan’.
Verwerk-werk
Een enorme berg (verwerk)werk heeft Bert in het afgelopen jaar verzet. Niet alleen wat het vertaalwerk betreft, maar ook wat innerlijk (verwerk)werk betreft.
Zo kon het gebeuren dat Bert, samen met zijn psychiater, vorige week duidelijk heeft kunnen krijgen dat ‘Verlaat Verdriet‘ over veel meer gaat dan alleen over de dood van de ouder, en de vraag of je daar als volwassene nog om moet huilen. Of niet.
Licht
Ik deelde mijn vreugde over het licht van deze psychiater met de aanwezige Verlaat Verdriet-ers bij de theorie-sessie van gisteren. ‘Zover is de professionele (rouw)wereld in Nederland nog lang niet’, verzuchtte ik. ‘Die lopen minstens 20 jaar achter als het gaat om de gevolgen van jong ouder verlies op de langere termijn. Wat nogal schrijnend is als je je realiseert dat de ervaringskennis daaromtrent al lang voorhanden is.’ ‘Wij zijn daar zelf mede-schuldig aan’, reageerde een van de deelnemers. ‘Wij delen er te weinig over.’
Hoe dan ook: bij deze Duitse psychiater is in ieder geval een tipje van de sluier opgelicht.
‘In het begin dacht ik, dat het er bij u om ging dat u nog moest rouwen over de dood van uw ouders. Nu zie ik dat het veel meer gaat om het verlies en de traumatische ervaringen daarna.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025