…………..‘Ik herinner me de volkomen stilte van een landschap dat er al eeuwen was en dat er nog eeuwen na mij zou zijn. Dat gaf me een besef van nietigheid, maar wel van een prettige soort. Niet beklemmend of angstig , maar eerder bevrijdend: het besef dit zal er altijd zijn, wat ik ook doe. Dat relativeerde sterk mijn eigen besognes, mijn gedachten waarvan je de hele tijd maar denkt dat ze zo belangrijk zijn’………..
Gisteren las ik het interview met hoogleraar Maartje Schermer in de Volkskrant
Deze manier van kijken. Van ervaren. Voelen. Mij overkwam dat vorig jaar tijdens mijn verblijf bij Maartje en Davide. La Concia. In Codiponte. In het gebied tussen de Apuaanse Alpen en de Apenijnen. Waar de tijd tot stilstand lijkt gekomen. Waar de dingen zijn zoals ze zijn. Zoals ze altijd waren. En zoals ze altijd zullen zijn.
De weg van liefde
Ik deel dit graag met je, omdat deze ervaring de basis vormt voor de BeeldTaal-retreat in Codiponte De weg van Liefde. De geplande retreat van dit voorjaar kan, zoals je begijpt, niet plaatsvinden. Ik hoop op een herkansing komend najaar. En nodig je graag uit erbij te zijn als deze retreat door kan gaan.
Samen in een abnormale tijd
Toevallig ook gisteren stuurde Maartje me deze foto uit Italië.
Samen in een abnormale tijd. Het beste ervan maken.
Zo doen ze dat in Italië.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025