Codiponte, plek waar oud zeer kan helen

Gepubliceerd op zondag

Je rekent er wel een beetje op als je naar Italië gaat. Mooi weer.
Mei 2018. Renaissance in mei. De wedergeboorte van de natuur die zich in mei zo prachtig manifesteert. Zo dacht ik vijf jaar geleden naar Italië te gaan. Niets was minder waar. Regen. Regen. Koud. Koud. Regen. Regen. En dat al maanden lang. In geen velden of wegen voorjaar te bekennen. Zo maakte ik die eerste dagen in mei kennis met Codiponte. In de niet aflatende regen. In de niet aflatende kou. Het kan verkeren.

Rust

Maar kou en regen, en nog meer kou en regen: mijn verblijf op de Concia in Codiponte deed iets met me. Er kwam een rust over me. Of liever gezegd: in me. Een rust die iets heel bijzonders met me deed. In m’n hoofd. In m’n lijf. En in m’n ziel. In m’n hele lijf gebeurde er iets wat alles zachter maakte. Toegankelijker. Begrijpelijker. Aanvaardbaarder.

Gastvrijheid

Inmiddels ben ik al heel wat keren in Codiponte geweest. Heb ik me overgegeven aan de zorg van Maartje en Davide. Aan hun liefde. Geniet ik van de vanzelfsprekende gastvrijheid en de vriendelijkheid waarmee de inwoners van Codiponte me steeds weer ontvangen. Leer ik het dorp en de gemeenschap steeds beter kennen. Ontdek ik steeds weer iets nieuws. Plekken die ik niet eerder had gezien. Of die ik ineens zie op een heel andere manier. Symbolen die steeds meer tot me lijken te spreken.

Weg van Vertroosting

Zo kwam ik vorige week het bord tegen dat staat aan het begin van de kruisweg. De kruisweg die inwoners van Codiponte hebben geplaatst op het pad tussen CodiponteCastello en de ruïne van het klooster aan de overkant van de vallei. De voorstellingen van keramiek die horen bij de kruisweg, die had ik al vaker gezien. Maar het bord dat staat aan het begin van de kruisweg heeft waarschijnlijk tot vorige week in dicht struikgewas gestaan. Ik merkte het bord tenminste niet eerder op.
Via Crucis della Consolazione – de weg van vertroosting. Op een steenworp afstand van CodiponteCastello, en ons pleintje.
Codiponte, plek waar oud zeer kan helen.

Lees ook

Codiponte houdt je vast 
Beren op de weg
Een innerlijk proces krijgt vorm
Een bestemming voor het huis
Ik hoef dit niet alleen te doen
De cirkel is rond 

 

The following two tabs change content below.
Mijn Twitter profielMijn Facebook profiel

Titia Liese

Titia Liese transformeerde haar eigen vroege verlieservaring naar een doeltreffend en omvangrijk (zelf)hulpaanbod voor volwassenen die in hun jeugd een ouder verloren door overlijden. Ervaringsgenoot, ontwikkelaar, inspirator, counselor, trainer, auteur, uitgever en eigenaar van de website Verlaat Verdriet.NU. Titia Liese: 'Je hebt een leven te winnen!'