‘Die beerput ga ik niet open maken. Want ik ben veel te bang voor wat daar allemaal in zit.’ ‘Ik durf niet in dat gat te kijken. Want ik ben veel te bang dat ik er in zal vallen, en dat ik er nooit meer uit kan komen.’
Ik heb het gekend van mijzelf. Die angst voor de beerput. Die angst voor het gat. En ik hoor het steeds weer opnieuw van Verlaat Verdriet-ers.
Uitnodiging
En toch ga ik je nu uitnodigen met me mee te gaan. Toch eens in een gat te kijken. Daarvoor neem ik je graag mee naar Terschelling, waar ik me nu bevind. Nooit eerder heb ik Terschelling zo mooi meegemaakt als in deze week. September 2023. September-licht over een eiland dat – als gevolg van de vele regenbuien – er nog steeds een beetje nieuw uitziet. Mals is het woord dat steeds weer bij me opkomt. Het gras is voorjaars-groen. De bomen staan nog volop in blad. De temperatuur van het zeewater is midden-zomers. De luchten zijn ongekend helder, alsof de regen alle ongerechtigheden heeft meegenomen. De Waddenzee is de hele week al blauwer dan ik de Waddenzee ooit heb gezien, en verandert ’s avonds bij zonsondergang in een reusachtige abalone-schelp.
De Streken
Ik neem je mee naar De Streken, een kunstwerk dat jaren geleden deel uitmaakte van het Oerol-festival. Dat nu van voorjaar tot najaar aan de Waddendijk ligt als eerbetoon aan de oprichter van Oerol: Joop Mulder. Het mooie weer. De vrijwel wolkeloze hemel. De zonsondergangen. Elke avond opnieuw nodigen ze me uit te gaan kijken bij De Streken. Foto’s te maken. Op 30 augustus jl schreef ik in de blog De harmonie van de natuurlijke ordening over wat beelden met je kunnen doen.
In deze blog neem ik je mee naar De Streken, zoals ik dit kunstwerk gisteravond in de avondzon zag.
Zoals De Streken er van binnen uitzag.
En wat ik zag als heel diep gat. Maar wat in werkelijkheid helemaal geen diep gat was, als je ziet – en begrijpt – hoe het in elkaar steekt. In werkelijkheid stond hier het water nauwelijks 50 centimeter onder de vlonder. En was het water tot de helemaal vlakke zeebodem nauwelijks 25 centimeter diep.
Metafoor
Deze ervaring wil ik graag als metafoor met je delen. Want zo kan het ook zijn met beerputten. Met gaten. En met angst. Als je jezelf kunt verleiden je angst te overwinnen en er in te kijken. Als je de moed opbrengt te onderzoeken hoe het in elkaar steekt. Te zien. En te begrijpen. Dan kan dat een heel bijzondere ervaring worden.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025