Uitgeversboek
Steeds vaker overvalt me bij het lezen van een roman het gevoel: volgens mij zit ik alweer een ‘uitgeversboek’ te lezen. Met ‘uitgeversboek’ bedoel ik een roman waarin ik al lezend het gevoel krijg dat de invloed van de uitgever wel heel erg groot is geweest. Romans die technisch gezien kloppen. De vorm is oké. Er is serieuze research gedaan. De inhoud klopt. Boeken waarvan ik al lezend steeds meer het gevoel heb een boek te lezen van de beste leerling van de (creatieve) schrijfcursus. Ja – het voldoet aan eisen die je aan een boek kunt stellen. Aan de eisen die verkoopcijfers stellen is optimaal tegemoet gekomen. Het boek kan de wereld in.
Maar waar is de ziel?
Wetenschap
Is dat vergelijkbaar met waar ik bij wetenschappers die zich hebben gespecialiseerd in verlies en rouw vaak zo’n moeite mee heb? Technisch gezien kan je er misschien geen speld tussen krijgen. Klinisch gezien klopt het wel. De cijfers kloppen (of als ik cynischer ben: lijken te kloppen op cijfers die al eerder zijn vastgesteld door andere wetenschappers). De vorm is oké. De statistieken zijn naar behoren ingezet. Aan de eisen van wetenschappelijk onderzoek is voldaan. De wetenschapper is geslaagd. Aan die mores is voldaan. De wetenschapper kan de wereld in.
Stabiele omgeving
‘Gelukkig slagen de meeste kinderen erin op eigen kracht het verlies van hun ouder(s)te verwerken‘ is een nogal hardnekkige opvatting bij wetenschappers. Veerkracht noem je dat. Overleefkracht is wat het in werkelijkheid is. ‘Kinderen die een ingrijpende (traumatische) ervaring meemaken hebben behoefte aan een stabiele omgeving‘. Dit citaat van een wetenschapper die zich heeft gespecialiseerd in kinderen, verlies en rouw las ik onlangs. Daar heeft ze ongetwijfeld wetenschappelijk bewezen gelijk in. Geen speld tussen te krijgen. Maar: wat denk je wat er gebeurt in de stabiele omgeving van een kind dat haar/zijn ouder(s) verliest? Wat denk je wat zo verschrikkelijk kapot gaat bij jong ouderverlies?
Begrijp je dan in essentie wel wat je beweert over kinderen die in hun gezin van herkomst een ingrijpend, onomkeerbaar verlies lijden? Ook al heb je al studerend nog zoveel wetenschappelijk verantwoorde kennis opgedaan?
Waar is de ziel?
Academisch gezien zullen wetenschappers hun gelijk kunnen bewijzen. Maar wat heb je als kind aan de bewering dat ‘kinderen een stabiele omgeving nodig hebben’ als nou juist die stabiele omgeving zo ingrijpend is verwoest dat je niet eens kunt weten hoe groot die verwoesting in werkelijkheid is? En vervolgens: wat heb je als Verlaat Verdriet-er aan die kennis?
Wat heb je aan wetenschappelijke kennis als die kennis geen ziel heeft?
Als je je afvraagt: maar waar is de ziel?
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Herinneringsboeken gratis te downloaden - 1 maart 2025
- Simon zonder zonder: Willem Asman - 28 februari 2025
- Wij van Kenniscentrum Verlaat Verdriet - 28 februari 2025