‘Hij is aan het weggaan’ drong jaren geleden ineens tot me door. Zolang ik hem – Michel, ruim 30 jaar mijn LAT-partner – heb gekend kocht hij elke zaterdag een bloemetje voor zichzelf. Altijd stond er een klein vaasje met een klein boeketje op zijn salontafel.
Ineens drong het tot me door. Ik heb al een tijd lang geen bloemetje op tafel zien staan. De man die nooit ziek was kreeg, naarmate de datum van zijn pensionering naderde, steeds meer en steeds ernstiger fysieke klachten. Ineens zag ik wat er gaande was. ‘Hij is aan het weggaan.’
In de nacht van 6 op 7 oktober 2020 overleed Michel. In zijn slaap. De week daaropvolgend stond vooral in het teken van zijn uitvaart. De crematieplechtigheid die we op een hele mooie, persoonlijke manier hebben vormgegeven, samen met Maroesjcha Branderhorst. Op dinsdag 13 oktober vond de uitvaart plaats. In besloten kring.
Doe ik het? Of doe ik het niet?
In het afgelopen jaar heb ik me zo vaak af moeten vragen: kan ik de workshop door laten gaan? Ook voor de workshop die gepland stond voor 15, 16 en 17 oktober. Doe ik het? Of doe ik het niet?
‘Het kan’ besloot ik. Ik kan doen waar mijn hart ligt. Mijn Verlaat Verdriet-werk. Ik kan de workshop door laten gaan. Ik ga het doen.
Workshop Verlaat Verdriet
Afgelopen dagen ben ik, samen met de drie deelnemers, aan het werk gegaan. Zo ontstond in deze 2,5 dag – opnieuw – een bijzonder samenzijn. Een samenzijn waarin dingen konden gebeuren – en gebeurden – die voor de deelnemers tevoren niet of nauwelijks denkbaar zijn geweest. Een extra bijzondere workshop omdat de kans bestaat dat uit deze workshop iets heel moois voort zal gaan vloeien.
Maar daarover later.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025