Bij terugkomst van vakantie vond ik een bericht uit Trouw (d.d. 9 augustus 2013) dat Wilma me had toegestuurd. Ik geef het graag aan je door.
Per jaar verliezen meer dan zesduizend kinderen één of beide ouders. De jonge fotografe Miriam Guttmann (18) merkte in haar laatste gymnasiumjaar wat zo’n verlies betekent voor een wees of halfwees. Ze besloot een fotoserie te maken van het grote aantal leeftijdsgenoten bij haar op school die een of twee ouders verloren hadden.
Het viel Guttmann op hoe makkelijk de wezen over hun gezinssituatie praatten. “Maar dat is denk ik een beetje een masker. Door steeds hetzelfde verhaal te vertellen, wordt het makkelijker om erover te praten.” De beladen foto’s hebben voor de fotografe één overeenkomst: “Het maakt niet uit of hun moeder of vader een maand geleden of in 1994 is overleden, het verdriet is voor iedereen hetzelfde. Dat zie je aan hun ogen. Ze kijken op eenzelfde manier.”
Uitnodiging
De fotoserie is voor Guttmann nog niet af, ze zou graag in contact komen met meer mensen die een ouder verloren. Maar om hun verhaal te vertellen heeft ze aan foto’s alleen niet genoeg. “Ik heb laatst al een meisje geïnterviewd naast de fotoshoot. Ook de jongeren van deze serie wil ik graag filmen.” Van de interviews wil ze een documentaire maken.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025