‘Uw leven is al zo versnipperd.’ antwoordt de huisarts. Ik bedank haar omdat ze even opbelde om te zeggen dat ze wat later zou komen voor de medische handeling die ze thuis bij mijn partner uit zou gaan voeren.
Deze huisarts verloor haar man. Ze spreekt uit ervaring. Even voel ik heel diep hoe goed deze kennis uit ervaring mij doet. In deze ene zin voel ik me gezien. Erkend.
Intensief
‘Is het niet heel erg zwaar?’ wordt me geregeld gevraagd. Sinds begin november 2019 ben ik mantelzorger voor mijn terminaal zieke (LAT)partner. Zelf ervaar ik het niet als zwaar. Wel als intensief. Maar wat gebeurt er dan als ik van tijd tot tijd ontplof?
Gefragmenteerd
Ineens dringt het helemaal tot me door. Veel Verlaat Verdriet-ers – ook ik vroeger – ervaren hun leven na het vroege verlies van hun ouder(s) als gefragmenteerd. Versnipperd. In duizend stukjes uiteen gevallen. Dat kan je (levenlange) angst bezorgen. Angst om in een peilloos diep gat te vallen. Overlevingspatronen moeten deze angst(en) onder controle houden. Je leven voelt als zwaar. Heel zwaar.
Antwoord
Het antwoord van de huisarts doet me in de volgende dagen een aantal dingen beseffen:
- de bijzondere waarde van kennis uit ervaring;
- zelf heb ik mijn leven vergaand geheeld – vandaar dat ik de zorg voor mijn partner ervaar als intensief, niet als zwaar;
- aan de randen van deze zorg treedt soms toch een oude reactie op. Dan ontplof ik op een manier die niet in verhouding staat tot de aanleiding. Ik wil naar huis. Naar mijn eigen huis. En wel onmiddellijk.
Geleerd
Weer wat geleerd over
- kennis uit ervaring;
- Verlaat Verdriet;
- Verlaat Verdriet-ers;
- mezelf;
- me gezien voelen;
- het gefragmenteerde bestaan van Verlaat Verdriet-ers (inclusief mijzelf);
- kwetsbaarheid;
- de kracht van helen.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025