Tegenwoordig schrijf ik. Je zult het gemerkt hebben. En anders merk je het nu je zit te lezen 🙂
Boeken heb ik geschreven. En een website vol. Blogs schrijf ik ook. Met enige regelmaat schrijf ik wat me bezighoudt. Wat ik denk. Wat ik voel.
Vroeger
Hoe anders was dat in vroeger tijd.
Na de dood van mijn moeder – ik was 8 – hertrouwde mijn vader. De relatie tussen mij en zijn tweede vrouw was slecht. Ronduit slecht (de relatie tussen hem en zijn tweede vrouw op den duur ook. Maar dat is een ander verhaal….).
De tweede vrouw van mijn vader verloor, net als ik, op haar 8e haar moeder. Eigenlijk had ze haar moeder nooit gekend. Haar moeder was vlak na haar geboorte voorgoed opgenomen in een psychiatrische inrichting.
De mislukking van het huwelijk tussen mijn vader en haar was ook voor haar heel moeilijk. En werd steeds moeilijker.
Ze werd suïcidaal. Deed een aantal pogingen zich van het leven te beroven. Gaf mij daarvan de schuld. Mijn aanwezigheid in huis. Maar vooral dingen die ik zei.
Ze heeft me de mond gesnoerd. Voor heel lange tijd.
Verstijfd van angst
In het begin van mijn Verlaat Verdriet-werk werd ik geïnterviewd op de radio over Verlaat Verdriet. Ik deed het. Heel gewoon eigenlijk. Maar op de terugrit van Hilversum naar Nunspeet begon de angst bezit van me te nemen.
Thuisgekomen ben ik m’n bed ingekropen. Dekbed over me heen. Ben twee dagen verstijfd blijven liggen.
Wat als ze alsnog zelfmoord pleegt om wat ik heb gezegd?
Overwinnen
Langzaam maar zeker heb ik geleerd die angst onder ogen te zien. Te onderzoeken. Stukje bij beetje te dis-creëren. Me te bevrijden van angst die niet meer bij mij hoorde.
Ik kan weer zeggen wat ik denk. Wat ik voel. Schrijven.
Ik heb de winst ervaren van het overwinnen van angst.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025