Bij het boek dat ik vorige week kocht in de boekhandel (Geen tijd verliezen) kreeg ik het kleine boekje Zonnegloren cadeau. Een kleine bundel korte verhalen, samengesteld door Matthijs van Nieuwkerk.
Herbegraven en cremeren
In de trein, op weg naar Terschelling, sla ik het boekje open. In de Inhoud valt mijn oog meteen op het korte verhaal van Heleen van Royen De dag dat ik mijn vader en mijn moeder begroef. Herbegraven en cremeren zijn thema’s die nogal eens spelen bij Verlaat Verdriet-ers (lees ook: Herbegraven en cremeren, blz 108 in Gat in je ziel). Daarom deel ik een fragment uit het korte verhaal van Heleen van Royen graag met je. Het cadeau-boekje is vast nog voorradig in de boekhandel.
……….Ik strek mijn hand uit naar de bekleding en raak die aan. En dan gebeurt het: het universum scheurt open en ik word in een wormgat gezogen. Van het ene op het andere moment ben ik weer dertien jaar. Het is 1978. Mijn vader is dood. Ik breek. Ik begin te jammeren en onbedaarlijk te huilen. We hebben nooit afscheid van elkaar genomen, want hij vertrok als een dief in de nacht en was daarna bijna een week vermist. Nu is hij hier. Dichter bij hem ben ik in geen veertig jaar geweest……
Zonnegloren
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025