Suze Robertson, 1855 – 1922
Baanbrekend kunstenares
Twee jaar toen ze haar moeder verloor.
Beter bestreden dan genegeerd
Het wordt genoemd in de literatuur van nu over de vrouw die in haar tijd baanbrekend werk heeft verricht in de schilderkunst. Suze Robertson. Kunstenares ‘van de statuur van Van Gogh’. Radicale vernieuwer. Inspirator voor schilders die van haar leerden, zoals Mondriaan. Kunstenares die vocht voor een zichtbare plaats in haar wereld van de kunst. ‘Is beter te worden bestreden dan genegeerd’.
Na haar dood alsnog in de zij-lijn van de officiële kunstgeschiedenis terecht gekomen. Genegeerd. Door professionals. Verlaat Verdriet-er in de zij-lijn.
Het wordt genoemd in de onderzoeksliteratuur die sinds kort de vrouw Suze Robertson en haar werk alsnog in het licht zet. Suze Robertson was twee jaar toen ze haar moeder verloor. Opgenomen in het liefdevolle pleeggezin van haar tante. Pleegouders bij wie ze kansen kreeg die ze in haar gezin van herkomst (mogelijk) niet zou hebben gekregen. Pleegouders die de keuzen die ze maakte om te werken als zelfstandig kunstenares blijvend ondersteunden.
Het wordt genoemd. Verlies van haar moeder. Weg uit haar gezin van herkomst. Pleeggezin. Incidenten die in de literatuur verder niet zoveel om het lijf lijken te hebben.
Verlaat Verdriet-er in de zij-lijn.
Tentoonstelling
Ik loop rond op de tentoonstelling van het werk van Suze Robertson in Panorama Mesdag in Den Haag. Haar werk heeft daar gehangen vanaf september 2022. De laatste dagen van deze tentoonstelling zijn nu aangebroken.
Traumasporen
Ik loop rond. Zie – en voel – de traumasporen om me heen. In haar werk. ‘Verstild’ wordt haar werk genoemd. ‘Eenzaamheid’ is wat ik zie. En voel. Zo schildert iemand die de ervaring van innerlijke eenzaamheid tot in haar diepste vezels kent. In zich draagt. Verlaat Verdriet-er in de zijlijn.
Ik zie, en lees, haar biografie. Geboren in 1855. Twee jaar als haar moeder sterft. Pleeggezin. Een huwelijk waarin het op alle mogelijke manieren ontbreekt aan wederzijds begrip. Voor haar tijd, en voor haar positie als vrouw, ongewone keuzes. Moeder van één kind: Sara. De eerste acht jaar van Sara’s leven kiest Suze Robertson ervoor voor haar dochter te zorgen. Dan kan ze niet anders meer dan kiezen voor haar werk. Sara wordt in een pleeggezin geplaatst. Suze Robertson, de kunstenares, wordt gezien. Heeft succes. Tot ze in 1914 in een zware depressie raakt. Werken lukt lange tijd niet meer. Dan, in 1922, overlijdt ze.
Om na haar overlijden opnieuw onzichtbaar te worden. Genegeerd. Verlaat Verdriet-er in de zijlijn.
Tot ze nu, opnieuw, de waardering krijgt die deze grote, vernieuwende kunstenares toekomt.
Lezen en zien
Podcast
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025