Een beetje ambivalente gevoelens roept de uitroep ‘De cirkel is rond’ altijd wel bij me op. Als ik het hoor ‘De cirkel is rond’ voel ik meestal een directe reactie ‘Oh. Nou. En???’
Toch blijft het al een paar dagen rond zoemen in m’n hoofd. De cirkel is rond. Het past bij me op dit moment. Ik bevind me op een plek in m’n leven waarop ik voel ‘De cirkel is rond.’
Waarom?
Enerzijds
Het afgelopen jaar heb ik vaak het gevoel gehad dat ik als het ware in stilstaand water terecht was gekomen. Je kent dat gevoel misschien wel. Je realiseert je dat het oké is om eens goed te doorvoelen: waar sta ik. Wat doe ik. Wat wil ik. Maar oh, wat voelt dat vaak frustrerend. Want je wilt eigenlijk verder.
Enerzijds is er mijn Verlaat Verdriet-pionierswerk. Dat voelt als ‘klaar’. Ik heb gedaan wat me innerlijk dreef. Waar gaan de gevolgen van jong ouderverlies eigenlijk over? Wat heeft het vroege verlies van mijn moeder betekend voor mij? En voor mijn leven? Wat heeft het vroege verlies van de ouder(s) van andere volwassenen betekend voor hen? En voor hun leven? Mijn nieuwsgierigheid bracht me mijn levenswerk: Verlaat Verdriet. Mijn pionierswerk is afgerond. Tijd voor volgende stappen. De resultaten van mijn Verlaat Verdriet-werk verder in de wereld zetten.
Anderzijds
Anderzijds is daar ons project op het pleintje van CodiponteCastello. Het huis dat ik vorig jaar heb aangekocht. Casa Bicaudata, het huis waarvan ik vanaf het begin heb geweten: dit huis is geen woonbestemming voor mij. Dit huis moet een plek worden waar Verlaat Verdriet-ers onderdak kunnen vinden. Waar ze kunnen werken aan hun levensverhaal. Een plek waar oud zeer kan helen.
De cirkel is rond
Enerzijds en anderzijds. Alsof mijn Verlaat Verdriet-werk en mijn huis in Italië nog steeds twee verschillende werelden waren. In de afgelopen weken waarin ik in Codiponte verbleef, moest ik vooral denkwerk besteden aan de financiering van de restauratie van dit project. Meer en meer voelde ik: ik hoef dit niet alleen te doen. En meer en meer voelde ik hoe mijn Verlaat Verdriet-werk en de bestemming van het huis in elkaar schoven.
Symbool
Het zoemde al een paar dagen door mijn hoofd. Tijd voor een nieuwe blog: de cirkel is rond. Ik ging op zoek naar een passende afbeelding. Een symbool. En vond een passend symbool. Het labyrinth van Pontremoli. Labyrinth. Symbool voor de levensweg. Voor de zoektocht die je levensweg kan zijn. En vaak is. Een bekend symbool. Maar dit labyrinth van Pontremoli heeft nog een extra symbool, dat voor nu voor mij als heel toepasselijk voelt. Als je de foto van het labyrinth van Pontremoli wat uitvergroot zie je bovenaan twee paarden met twee ruiters die elkaar naderen. Wat een mooi symbool voor twee wereld in je levensverhaal die elkaar naderen. Die vanaf nu samen kunnen gaan. Die vanaf nu samengaan.
Lees ook
Codiponte houdt je vast
Beren op de weg
Een innerlijk proces krijgt vorm
Een bestemming voor het huis
Ik hoef dit niet alleen te doen
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025