Verdriet
Verlaat Verdriet
Verlaat Verdriet verlaten
Wakker gekust door liefde
Sleutel
Ik wil hier iets met je delen. Iets wat wel heel persoonlijk is. Misschien wel het meest intieme persoonlijke wat ik hier ooit met je heb gedeeld. Laat me dan daarmee 2024 beginnen.
Huis van herinneringen
Op woensdag 27 december ben ik aangekomen op Terschelling. Mooi op tijd om nog even in onze kringloopwinkel te kijken of ik een boek kan vinden voor de komende dagen. Ik vind een boek van Nicci Gerrard dat ik nog niet ken. Huis van herinneringen. Ik houd van Nicci Gerrard. Van haar observaties. Haar mooie beschrijvingen. Haar vermogen in de huid, het hoofd en de ziel van andere mensen te kruipen.
Verlaat Verdriet-boek
Ik ben nog niet zo heel ver gevorderd in het boek als ik ‘het’ tegenkom. De 94-jarige hoofdpersoon Eleanor is haar vader verloren voor haar geboorte. Gesneuveld aan de Somme, in de Tweede Wereldoorlog. Haar moeder vier maanden zwanger. Een Verlaat Verdriet-boek.
Liefde
Ik lees over haar diepste geheim dat gaandeweg in het boek wordt onthuld. Haar harmonieuze, liefdevolle huwelijk met de man van wie ze hield, maar voor wie ze geen hartstocht kon voelen. Haar tumultueuze en hartstochtelijke geheime relatie met de man die ze ontmoette. Met wie ze een kortstondige, tot mislukken gedoemde, relatie aan is gegaan.
Al lezend begint het bij mij te stromen. Vrouw. Midden twintig. Onomkeerbaar verlies als jeugdervaring. Jonge vrouw, die vanaf haar aller-vroegste jeugd haar gevoelens in zichzelf heeft opgesloten. In een geheime kamer. De sleutel weggegooid. Tot ze, als twintiger, een man ontmoet. Een man die, direct en onvoorwaardelijk, toegang heeft tot haar ziel. Tot het diepste van haar zelf. Tot gevoelens die ze onbereikbaar ver weg had gestopt.
Mij overkwam dat als twintiger. Een totale liefde. Een man van wie ik me bewust was dat ik meer van hem hield dan van mezelf. Met wie ik boven alles kinderen wilde krijgen. Een liefde die gedoemd was te mislukken. Die faliekant mislukte. De jaren die volgden herinner ik me als de meest verdrietige, pijnlijke, eenzame, vreselijke jaren van mijn leven. Maar tegelijkertijd was er iets onomkeerbaars gebeurd in mij. Iets wat met het perspectief van nu de weg in mij opende naar liefde.
Wakker gekust?
Is het toeval dat ik regelmatig werk met Verlaat Verdriet-ers – zowel mannen als vrouwen – die naar mij toe zijn gekomen na een vergelijkbare ervaring? Liefde. Een hartstochtelijke relatie. Een relatie die, door welke oorzaak dan ook, gedoemd was te mislukken. Een relatie die toegang gaf tot de geheime, afgesloten kamer van gevoelens. Wakker gekust door de liefde?
Lezen
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025