Op zoek gaan naar je overleden ouder
De overleden ouder
‘We weten niks van onze moeder. Eigenlijk helemaal niks’.
Het niet weten is een groot thema in de Verlaat Verdriet-workshop van een paar weken geleden.
‘Onze vader kon niet over onze moeder praten. Toen niet. En nog steeds niet.
Wij weten dus eigenlijk helemaal niets. En kunnen er ook niet over praten.’
Gat
In de workshop drie zussen die samen hebben besloten de workshop te gaan volgen.
In alle drie – varierend in de leeftijd van 7, 5 en 1,5 jaar toen ze hun moeder verloren en nu tussen 40 en 50 jaar – heeft het verlies van hun moeder een groot gat geslagen in hun bestaan.
Bij alle drie zijn de gevolgen voortdurend zichtbaar.
Dienstbaar zijn.
Zich schikken naar wat ze veronderstellen dat er van ze zal worden verwacht (zich voortdurend aanpassen dus!).
Een basaal gebrek aan zelfvertrouwen.
Een basaal gebrek aan vertrouwen (komt het ooit goed?)
Onzekerheid.
Niet weten: wie ben ik?
Niet weten: wat wil ik zelf?
Verlangen
Bij alle drie een groot verlangen, met name de thema’s aan te pakken van (zelf)vertrouwen en onzekerheid.
Het gebrek aan zelfvertrouwen en de onzekerheid te veranderen in een gezond gevoel van vertrouwen.
Van zelfvertrouwen.
Op zoek gaan
Al werkend komen we tot de conclusie dat – om te beginnen – het belangrijk is om op zoek te gaan naar wie hun moeder is geweest.
Wie was ze.
Hoe leefde ze.
Waar hield ze van.
Wanneer overleed ze precies.
Wat is er met haar stoffelijke resten gebeurd?
Een eerste stap
We raden ze aan een eerste stap te zetten door op zoek te gaan bij het crematorium waar hun moeder 40 jaar geleden werd gecremeerd.
De crematoria houden sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw zorgvuldige administratie bij van de crematies. Dus zeker bij een ouder crematorium (zoals van De Facultatieve en Yarden) kan men je vertellen wat er met de as van je overleden ouder is gebeurd. Ze zijn je graag van dienst!
Van een van de zussen kregen we, daags na de workshop, bericht:
Daar werkt ene Ria, een schat van een vrouw. En ze heeft de gegevens over onze moeder gevonden.
We hebben ineens al zoveel vragen beantwoord gekregen….
Ik heb altijd gezegd het zo moeilijk te vinden dat er geen plek is om naartoe te gaan, domweg omdat er geen urn of steen is. Nu blijkt ze verstrooid te zijn op een natuurgebied in de buurt.
Hoe emotioneel en blij te horen dat ik/wij onze moeder kunnen opzoeken!
Wat hebben wij al een vooruitgang geboekt hè?!
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025