Nervus vagus
‘Titia, stop even met je verhaal. Ik raak er een beetje door overweldigd.’ Een van de deelnemers aan de workshop Verlaat Verdriet in de afgelopen zomer onderbreekt me. ‘Wat jij hier vertelt is exact wat in de polyvagaal theorie wordt gezegd over de werking van de nervus vagus.’
Het is vrijdagmiddag. Workshop Verlaat Verdriet. Zoals ik gewend ben tijdens de workshop deel ik de theorie die ik heb ontwikkeld over de gevolgen van jong ouderverlies met de deelnemers aan de workshop.
Ervaring
Het is inmiddels al lange tijd geleden dat ik besloot mij niet meer te verdiepen in opvattingen van anderen over verlies en rouw. En al helemaal niet in opvattingen van professionals die zich bezighouden met kinderen, verlies en rouw(verwerken). ‘Alleen als ik hier mijn eigen weg in ga kan ik mijn bevindingen baseren op ervaring. Ervaringen van mijzelf met jong ouderverlies. Ervaringen van mede-Verlaat Verdriet-ers. Door te zorgen voor een veilige omgeving voor de Verlaat Verdriet-ers met wie ik met name in de basisworkshops Verlaat Verdriet en Dubbel Ouderverlies werk. Ik draag er tijdens de workshops zorg voor dat het veilig genoeg is om te vertellen. Ervaringen te delen. Met mij. Met de andere deelnemers. Kijken. Luisteren. Afstemmen. Zien. Horen. En na de workshops: denken. Nadenken. Vooral heel veel nadenken.
Polyvagaal
Theorieën van buitenaf heb ik sinds die tijd vooral buiten beschouwing gelaten. De polyvagaal theorie: ken ik niet. De werking van de nervus vagus: ken ik niet. Maar ik word geraakt door de reactie van de deelneemster. Ze noemt de naam van degene die de theorie heeft ontwikkeld: Stephen Porges Ze noemt een titel van Deb Dana: Basisboek De polyvagaal theorie in therapie. Deb Dana is klinisch maatschappelijk werkster. In dit boek (en haar andere boek: 50 oefeningen voor cliënten. De polyvagaaltheorie in therapie) heeft ze de theorie van Porges vertaald naar de praktijk.
Verlies en (verlate) rouw
Ik schaf de boeken aan. Lees. Met name het eerste boek is bijzonder om te lezen. Inderdaad. Deze theorie klopt één op één op conclusies die ik heb getrokken uit mijn jarenlange werk met Verlaat Verdriet-ers. We behandelen verlies en (verlate) rouw eigenlijk altijd, en vooral, vanuit psychologisch perspectief. Vanuit het perspectief van verwerken. Maar het zit voor zeker 75% in je lijf. Ruptuur en trauma hebben een eigen behandeling nodig om te kunnen helen. Verlies verwerken doe je met je hoofd. Verdriet helen doe je met je hart.
Lezen
- Deb Dana: De polyvagaal theorie in therapie. Het ritme van regulatie.
- Deb Dana: De polyvagaal theorie in therapie Op weg naar veiligheid en verbondenheid
- Stephen Porges
- Verlaat Verdriet
- Verlate rouw
- Trauma en ruptuur
Kijken
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Nog altijd geen afscheid genomen van je vader? - 17 september 2025
- De restauratie van Casa Matilda is begonnen! - 16 september 2025
- Ondersteuning in de praktijk voor Praktijk Ondersteuners Huisartsen - 14 september 2025