Vorige week werd ik er weer even aan herinnerd door een Verlaat Verdriet-er, mijn vooruitblik van afgelopen herfst naar een Verlaat Verdriet-symposium rondom verlies van moeder. Dit naar aanleiding van ons voornemen een symposium te organiseren met Ap Dijksterhuis over zijn boek Vader.
Even bijpraten
Ik praat je graag even bij. Afgelopen najaar kregen we plotseling en onverwacht de gelegenheid een symposium te organiseren in De Ontmoeting in Nunspeet. Zoals in zoveel andere kerken in ons land boog het kerkbestuur van De Ontmoeting zich over de vraag: hoe gaan we verder? Kunnen we ons kerkgebouw breder openstellen dan alleen voor leden van onze kerk? Er is behoefte aan plekken waar mensen samen kunnen komen. Elkaar kunnen ontmoeten. Kunnen delen, en leren van elkaar. Zo kregen wij de gelegenheid een idee dat er al lag ten uitvoer te brengen: een bijeenkomst met Ap Dijksterhuis over zijn boek Vader. Op 2 maart 2024 was het zover. Ruim zeventig Verlaat Verdriet-ers kwamen op die dag bij elkaar. Ontmoetten elkaar. Deelden. Leerden van elkaar. Brachten samen een hele mooie en bijzondere dag door in een mooi, gastvrij gebouw.
Toen we afgelopen najaar deze mooie gelegenheid kregen riep ik meteen: dan doen we nu een symposium rondom vaderverlies en ergens volgend jaar ook nog een symposium voor Verlaat Verdriet-ers die hun moeder verloren. En dat was iets te voorbarig van mij.
Door het oog van de naald
Een dergelijke openstelling betekent voor de mensen van de kerk veel. Hun gastvrijheid is van harte gemeend. Maar betekent ook een grote belasting voor de vrijwilligers van de kerk. En ook voor een andere organisatorische kant. ‘Ik moet je de ontbindende factor noemen’ zei de kerkrentmeester me in ons tweede gesprek. ‘Als een lid van de kerk overlijdt dat heeft aangegeven de uitvaart vanuit de kerk te willen laten plaatsvinden, dan gaat dat voor.’ Dat was wel even een grote schrik voor me. Want hoe regel je dat met een symposium als je dat een paar dagen tevoren te horen krijgt? ‘Het is uiterst onwaarschijnlijk dat het gaat gebeuren. Maar ik moet het je zeggen.’ zei de man die mijn schrik zag tot troost. Na afloop van de dag op twee maart hoorde ik dat we door het oog van de naald zijn gekropen. Er was een overlijden. Van een lid van de kerk. Dat haar uitvaart wilde laten plaatsvinden vanuit de kerk. Op die dag.
Als de tijd rijp is
Verdere details zal ik je besparen. Maar ik besef nu al toe goed dat een dergelijk groot evenement als een symposium niet ‘zomaar even’ kan. Het symposium rondom verlies van moeder moet dan ook, hoezeer me dat ook spijt, nog even wachten. (Mocht je je nu afvragen: ‘waarom niet ergens anders’? Dat kan, maar het betekent een hele forse verhoging van de toegangsprijs. Mede om die reden waren/zijn we zo blij met De Ontmoeting. Het gaf ons de gelegenheid de toegangsprijs laag te houden.
Als de tijd rijp is komen we bij je op terug.
Het is nog steeds de bedoeling ook een symposium te organiseren met focus op verlies van moeder.
We houden je op de hoogte.
Lees meer
Ontmoeting met Ap Dijksterhuis
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verlaat Verdriet, vaderskind, moederskind - 3 mei 2024
- Norah Fischer: voorstelling De Sprong - 3 mei 2024
- Vijfentwintig jaar waarde van ervaringsdeskundige - 1 mei 2024