‘Het lijkt wel alsof ik de bof heb.’
Vorig weekend voelde ik me steeds zieker worden.
Pijn in m’n hoofd.
Pijn in m’n kaak. Dan links, dan rechts, dan midden, dan weer links, dan weer rechts. De hele dag door.
Geen warme dranken verdragen. En ook koude liever niet.
Zondagochtend werd ik wakker met een rotgevoel.
‘Het lijkt wel of ik de bof heb’, schoot er door me heen. ‘Kan niet, ik moet woensdag naar Hoorn voor de lezing.’
Niet ingeënt
Wij, van voor 1956, werden niet ingeënt tegen kinderziektes. We moesten ze gewoon krijgen, want dat was beter voor ons.
Ik herinner me hierover een anekdote uit mijn jeugd.
Het was de bedoeling dat je de kinderziektes kreeg: bof, rode hond, mazelen, waterpokken.
Wat er ook gebeurde: ik kreeg ze niet. Althans: ik werd er niet ziek van.
Besmetten
In arren moede heeft mijn moeder me uiteindelijk een dag in de box gezet. Met de even oude – wel zieke – dochter van een vriendin. In de hoop dat ik het dan ook maar kreeg.
Ik moet er nog ergens een foto van hebben.
Twee verhitte moeders.
Gebogen over een box met twee hartstochtelijk huilende dochters.
Huilen, dat lukte in ieder geval aantoonbaar wel!
Ongewenst boffen
Na het weekend knapte ik snel op. Opluchting: de lezing in Hoorn kon gewoon doorgaan.
Gisteren begon de pijn in mijn kaak en mijn oor weer op te spelen.
Toch maar even naar de huisarts.
‘Waarschijnlijk een virus. Mogelijk verwant aan bof’, constateerde de dokter.
‘Niks aan doen. Gewoon wachten tot het over is.’
Zo zie je, hoe je ook ongewenst kunt boffen!
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025