Dochters en Moeders, voorbeeld uit de praktijk

Dochters en Moeders.

Meestal zie je het andersom geschreven staan: Moeders en Dochters.
In mijn werk ontmoet ik meestal de Dochters, en over het algemeen niet de Moeders.
Dochters en Moeders, dus.

De Dochter verloor haar vader.
De Moeder verloor haar man.

Verstrikkingen

Dochter en Moeder verloren dezelfde persoon. Maar je vader verliezen door de dood -terwijl je nog op moet groeien – is heel iets anders dan je man en de vader van je kind(eren) verliezen door de dood.
In veel gevallen betekent dit verlies het startpunt van een – in de loop van het opgroeien van de dochter – ingewikkelde relatie tussen Dochter en Moeder, met veel verstrikkingen. Zeker als de Dochter enigst kind was.
Vaak voortdurend als de Dochter allang volwassen is, en in veel gevallen zelf moeder is geworden.

Verlies

De Dochter ervoer de ruptuur van het onomkeerbare verlies van degene die de bedoeling had haar te beschermen, haar te inspireren en haar te gidsen op haar weg naar volwassenheid.
De Moeder ervoer de ruptuur van het onomkeerbare verlies van haar partner. De man met wie ze samen haar kind(eren) op zou voeden, een thuis en een veilige haven zou bieden.

Toekomsthorizon

Tot de dood een einde maakte aan deze toekomsthorizon.
De Dochter verloor haar beschermer en degene die haar zou ondersteunen bij het vinden en het innemen van haar plaats in het leven.
De Moeder verloor de man op wie ze had willen kunnen rekenen bij het opvoeden van haar kind(eren).

Eilandje

Beiden, Dochter en Moeder, kwamen na het verlies van de partner/de vader op hun eigen eilandje terecht.
Gevangen in het trauma van de ruptuur.
Verstard.
Verhard.
Geharnast tegen de hardheid van het leven.
Intens verlangend naar liefde en aandacht.
Niet meer in staat uit te reiken naar elkaar.
Elkaar beschermend.
Elkaar ontziend.
De Moeder verlangend naar begrip van haar Dochter.
De Dochter verlangend naar delen met haar Moeder over haar overleden vader. Verbinding zoekend met de vader die geleefd heeft. Die zijn genen aan haar heeft doorgegeven. Op wie ze lijkt. Of misschien niet lijkt.

De Moeder afwijzend. ‘Dat moet je nu toch eens verwerkt hebben.’ ‘Heb ik het soms niet goed gedaan?’ ‘Ik wil niet de schuld krijgen.’