Verlaat Verdriet, wegen naar herstel
Afgelopen donderdag, 17 september 2015, de Verlaat Verdriet-lezing Verlaat Verdriet, wegen naar herstel in Apeldoorn gehouden. Een heel bijzondere avond!
Rieteke Klaucke: Wat schrijven met je doet!
Rieteke Klaucke, één van de drie vrouwen die in Apeldoorn de aanstaande Verlaat Verdriet-lotgenotengroep organiseren – en gaan leiden – beet deze avond op mijn verzoek de spits af met haar ervaringsverhaal Wat schrijven met je doet!
Wat gebeurde er met me?
‘Goh dat is wat voor jou!’
‘Wat ?’
‘Een lezing voor mensen die jong een ouder verloren door de dood!’
‘Ha en waar?’
‘In de Haag!’
‘Da’s mij te ver! En wie doet dat dan?’
‘Titia Liese.’
Maar.. eerlijk gezegd, mijn nieuwsgierigheid was toch wel gewekt!
Een blik op het telefoonnummer en ik wist het al, in de buurt! Nunspeet, dat is heel wat dichterbij dan Den Haag. Bellen dus.
‘Met Titia Liese!’
‘Met Rieteke Klaucke, ik las ergens dat u een lezing geeft in Den Haag, maar misschien dat u dat ook wat dichterbij doet?’
‘Nee ik bel niet voor echt voor mezelf hoor, ik heb mijn vader zelfs helemaal niet gekend. Is lang geleden al gestorven,1948. Dus nee hoor, niet nodig!’
‘Nee, ik bel voor al die leden van ZorgSaam in Apeldoorn waar ik voor werk. Die kunnen wel zo’n lezing gebruiken, 7500 leden. Dat moet gaan lukken, om dat dicht bij huis te organiseren!’
‘Oh, en weet je het zeker dat het niet voor jezelf is?’
‘Tuurlijk, mevrouw Liese weet ik het zeker.’
Mevrouw Liese, die kennelijk vaker met dat ontkenningsbijltje had gehakt, drong een beetje aan, beetje schuren en ja hoor, de twijfel kwam met een enkele traan omhoog.
Hè wat gebeurde er met me?
Levensverhaal
Dat was het begin van mijn traject van familieopstellingen, herkennen, erkennen, aangaan en onderzoeken, om het tenslotte plaats te geven in mijn levensverhaal. Dat levensverhaal waar ik toen aan begon te schrijven, bleef schrijven, oeverloos, cascadeus. Er kwam geen einde aan.Vertellen aan mijn vader wat mij was overkomen, sinds die fatale dag dat ze hem opgaven en hij zelf ook opgaf. Hoe verder ik in mijn proces kwam, dat schrijven dat bleef..
Inmiddels was ik door Titia opgeleid om lotgenotengroepen Verlaat Verdriet voor Humanitas te begeleiden samen met Grietje Krijgsheld en Willemien Sanders.
Door het graven in mijn verleden, waar bronnen waren opgedroogd en men zich mijn vader niet meer herinnerde, veranderde ook mijn verhaal.Toen wist ik het. Het moest een boek worden. Van het oorspronkelijke ik en vader en jij, werd het zij en hij. Korter ook. De nadruk verplaatste zich. De onrust verdween. Het werd een verhaal vanaf een afstand. Na nog 3 versies wist ik het. Het moest een monoloog worden met uitgesproken rollen voor mijn moeder, voor mijn surrogaatouders, voor mijn omgeving, met muziek en foto’s. Groot geprojecteerd en ik in de hoofdrol, met attributen om het verhaal kracht bij te zetten. Om te laten zien wat verwerken met iemand doet.
Ik ben vrij!
Het was een struisvogelei om te leggen met Grietje en Willemien als ‘de leestantes’. Hun suggesties of veranderingen zorgvuldig geformuleerd. Marjolijn van den Berg, theaterschrijfster, redigeerde mijn monoloog om mijn woorden kracht bij te zetten en het stuk voor publiek en professionals voor Verlaat Verdriet aantrekkelijk te maken. De titel Closure (wat letterlijk betekent: een gevoel van resolutie of conclusie aan het eind van een artistiek werk) heb ik misschien wel onbewust gekozen. Dat het inderdaad de absolute afsluiting zou worden kon ik niet bevroeden, toen niet. Ik ontdekte, dat – nu het zo ver is om er mee naar buiten te willen gaan – het eigenlijk heel ver van me af staat! Het is verwerkt. Het heeft de plaats gekregen die het verdient, de inspanningen waardig. Het is een document geworden.
Ik voel het nu zo, alsof de wond niet meer kan worden opengemaakt. Er heeft een heling plaats gevonden, door te schrijven. De woorden vol van emotie, gevoel, het diepe voelen: het is er niet meer. Ingeruild voor plannen, ideeën. Bruisend van zin om van alles te ondernemen. Levendig, optimistisch, dat zware, dat gedragene, heb ik achter me gelaten.
Ik ben VRIJ!!!.
Laatste berichten van Titia Liese (toon alles)
- Verdriet verwerken en verlies verwerken - 2 oktober 2025
- Verlaat Verdriet: eye-openers voor hulpverleners - 30 september 2025
- Verlaat Verdriet en verlate rouw onderbrengen in opleidingspogramma’s - 27 september 2025